Tłumaczenia dla hasła „Beelitz“ w niemiecko » polski słowniku

Besịtz <‑es, bez l.mn. > RZ. r.m.

1. Besitz (Eigentum):

Besitz

własność r.ż.

jds alleiniger Besitz sein

być czyjąś wyłączną własnością

in privaten Besitz übergehen

przejść w prywatne ręce

2. Besitz (das Besitzen: einer Schusswaffe, von Aktien, von Rauschgift):

Besitz

posiadanie r.n.

etw in Besitz nehmen, von etw Besitz ergreifen

obejmować [f. dk. objąć] coś w posiadanie

von jdm Besitz ergreifen fig (Leere, Verzweiflung)

ogarniać [f. dk. ogarnąć] kogoś

von jdm Besitz ergreifen fig (Leere, Verzweiflung)

zawładnąć kimś fig podn.

im vollen Besitz seiner Kräfte sein fig

być w pełni sił

Besitz ergreifend Charakter

zaborczy

wir sind im Besitz Ihres Schreibens vom 17.04.

jesteśmy w posiadaniu Pana [lub Pańskiego] /Pani pisma z dnia 17.04.

mittelbarer [o. rechtlicher]/unmittelbarer Besitz PR.

posiadanie zależne/samoistne

fehlerhafter Besitz PR.

posiadanie wadliwe

3. Besitz alt (Grundbesitz):

Besitz

posiadłość r.ż.

Blịtz <‑es, ‑e> [blɪts] RZ. r.m.

1. Blitz:

Blitz (Strahl)

błyskawica r.ż.

Blitz (Blitzschlag)

piorun r.m.

vom Blitz getroffen werden

zostać porażonym przez piorun

der Blitz schlägt ein

piorun uderza

wie ein Blitz einschlagen

spaść jak grom r.m. z jasnego nieba

die Nachricht schlug wie ein Blitz ein

ta wiadomośc r.ż. spadła jak grom z jasnego nieba

wie der [o. ein geölter] Blitz pot.

piorunem pot.

wie der [o. ein geölter] Blitz pot.

błyskawicznie

wie vom Blitz getroffen

jak rażony piorunem [lub gromem]

2. Blitz (das Aufblitzen):

Blitz

rozbłyśnięcie r.n.

Blitz

błysk r.m.

3. Blitz FOTO:

Blitz

flesz r.m.

Ạntlitz <‑es, ‑e> [ˈantlɪts] RZ. r.n. l.mn. selten podn.

Antlitz

oblicze r.n. podn.

Schlịtz <‑es, ‑e> [ʃlɪts] RZ. r.m.

1. Schlitz (Einsteckschlitz):

Schlitz

otwór r.m.

2. Schlitz (Spalt):

Schlitz

szczelina r.ż.

3. Schlitz (in einem Kleidungsstück):

Schlitz

rozcięcie r.n.

4. Schlitz pot. (Hosenschlitz):

Schlitz

rozporek r.m.

Re̱hkitz <‑es, ‑e> RZ. r.n.

Rehkitz

sarnię r.n.

Ki̱e̱bitz <‑es, ‑e> [ˈkiːbɪts] RZ. r.m.

1. Kiebitz ZOOL.:

Kiebitz

czajka r.ż.

2. Kiebitz pot. (Zuschauer beim Kartenspiel):

Kiebitz

natrętny obserwator r.m.