Tłumaczenia dla hasła „verdongeln“ w niemiecko » polski słowniku

verdọnnern* CZ. cz. przech. pot.

1. verdonnern (jdm etw Unliebsames auferlegen):

jdn zu etw verdonnern

zmuszać [f. dk. zmusić] kogoś do czegoś

er war dazu verdonnert, jeden Abend den Müll auszuleeren

nakazano mu, aby co wieczór wynosił śmieci

2. verdonnern (verurteilen):

er wurde zu drei Jahren [Gefängnis] verdonnert

wlepiono mu trzy lata [więzienia] pot.

I . verdọppeln* CZ. cz. przech.

1. verdoppeln (erhöhen):

verdoppeln Menge, Zahl

podwajać [f. dk. podwoić]

2. verdoppeln (verstärken):

verdoppeln Eifer

spotęgować

verdoppeln Anstrengungen

zdwoić

II . verdọppeln* CZ. cz. zwr. (Preis, Verbrauch)

verdoppeln

podwoić się

die Sterberate hat sich verdoppelt

wskaźnik r.m. śmierci podwoił się

Zobacz też verachtfachen

I . verạchtfachen* CZ. cz. przech.

verachtfachen

powiększać [f. dk. powiększyć] ośmiokrotnie

und diese Zahl müssen Sie verachtfachen

a tę liczbę musi pan/pani pomnożyć ośmiokrotnie

II . verạchtfachen* CZ. cz. zwr.

verachtfachen

powiększać [f. dk. powiększyć] się ośmiokrotnie

die investierte Summe hat sich verachtfacht

zainwestowana suma r.ż. wzrosła ośmiokrotnie

I . verdụnkeln* CZ. cz. przech.

1. verdunkeln (Lampen ausmachen oder bedecken):

verdunkeln Fenster, Zimmer

zaciemniać [f. dk. zaciemnić]

2. verdunkeln (verdüstern):

verdunkeln

przyciemniać [f. dk. przyciemnić]

die Wolken verdunkeln den Himmel

chmury r.ż. l.mn. przesłaniają niebo

3. verdunkeln PR.:

verdunkeln Straftat

tuszować [f. dk. za‑]

II . verdụnkeln* CZ. cz. zwr.

der Himmel hat sich plötzlich verdunkelt

niebo r.n. nagle zaciągnęło się [chmurami]

seine Miene verdunkelte sich plötzlich fig

jego twarz r.ż. zachmurzyła [lub zasępiła] się nagle fig

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> CZ. cz. przech. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [f. dk. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> CZ. cz. zwr. alt

verdingen

najmować [f. dk. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

verdụngen CZ. cz. przech., cz. zwr.

verdungen pp von verdingen

Zobacz też verdingen

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> CZ. cz. przech. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [f. dk. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> CZ. cz. zwr. alt

verdingen

najmować [f. dk. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

vo̱r|drängeln CZ. cz. zwr. pot.

vordrängeln

przepychać [f. dk. przepchnąć] się

I . verdọrben [fɛɐ̯​ˈdɔrbən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

verdorben pp von verderben

II . verdọrben [fɛɐ̯​ˈdɔrbən] PRZYM.

1. verdorben (schlecht):

verdorben Fleisch

zepsuty

verdorben Käse

spleśniały

verdorben Wasser, Luft

zanieczyszczony

verdorben Magen

chory

verdorben Fest

popsuty

2. verdorben (moralisch):

verdorben

zdemoralizowany

verdorben Politiker

skorumpowany

verdorben Kind

zepsuty fig

Zobacz też verderben

I . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] CZ. cz. przech.

verderben (negativ beeinflussen):

verderben Charakter

wypaczyć

verderben Person podn.

zepsuć

verderben Person podn.

zdemoralizować podn.

verderben Appetit, Freude

odbierać [f. dk. odebrać]

verderben Laune, Stimmung

psuć [f. dk. po‑]

jdm den Urlaub verderben

psuć [f. dk. po‑] komuś urlop

ich habe mir den Magen verdorben

zniszczyłem [lub zrujnowałem] sobie żołądek

sich C. die Augen verderben

zepsuć sobie oczy

zwroty:

es sich C. mit jdm verderben

narażać [f. dk. narazić] się komuś

es sich C. mit niemandem verderben wollen

nie chcieć nikomu się narażać [f. dk. narazić]

II . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] CZ. cz. nieprzech. +sein

verderben (Fleisch)

psuć [f. dk. po‑] się

verderben (Obst)

gnić [f. dk. z‑]

verderben (Gemüse)

więdnąć [f. dk. z‑]

verderben (Sahne)

kwaśnieć [f. dk. s‑]

verdọrren* [fɛɐ̯​ˈdɔrən] CZ. cz. nieprzech. +sein

verdorren (Pflanze, Zweig)

usychać [f. dk. uschnąć]

verdorren (Wiese)

wysychać [f. dk. wyschnąć]

verdạddeln* CZ. cz. przech. pot.

verdaddeln

marnować [f. dk. z‑]

verdaddeln

trwonić

wieviel hast du an dem Automaten verdaddelt?

ile przepuściłeś na tym automacie? pot.

verna̱geln* CZ. cz. przech.

vernageln Kiste, Sarg:

vernageln

zabić [gwoździami]

das Fenster mit Brettern vernageln

zabić okno deskami

verprü̱geln* CZ. cz. przech.

verprügeln

bić [f. dk. po‑]

verri̱e̱geln* CZ. cz. przech.

verriegeln Tür, Fenster:

verriegeln

ryglować [f. dk. za‑]

versi̱e̱geln* CZ. cz. przech.

1. versiegeln (verschließen):

versiegeln Brief

pieczętować [f. dk. za‑]

versiegeln Brief

lakować [f. dk. za‑]

versiegeln Wohnung

pieczętować [f. dk. o‑]

2. versiegeln (beschichten):

versiegeln Parkett, Fußboden

lakierować [f. dk. po‑]

verdrạ̈ngen* CZ. cz. przech.

1. verdrängen (wegdrängen):

jdn [aus etw] verdrängen

wyrugować kogoś [skądś]

jdn von seinem Platz verdrängen

zepchnąć kogoś z jego miejsca

2. verdrängen a. PSYCH. (ersetzen):

verdrängen

wypierać [f. dk. wyprzeć]

3. verdrängen NAUT.:

verdrängen

mieć wyporność

ermạngeln* CZ. cz. nieprzech. podn.

einer Sache D. ermangeln

brakować czegoś

es ermangelte der Kultur

brakowało kultury