Tłumaczenia dla hasła „Zachariasza“ w polsko » niemiecki słowniku

zacharczeć [zaxartʃetɕ]

zacharczeć f. dk. od charczeć

Zobacz też charczeć

charczeć <‑cze; f. dk. za‑> [xartʃetɕ] CZ. cz. nieprzech.

charczeć (człowiek)

röcheln

charczeć (silnik)

tuckern

charczeć (silnik)

klopfen

zachrzan <D. ‑u, bez l.mn. > [zaxʃan] RZ. r.m. pot. (harówka)

zachrzan

Plackerei r.ż. pot.

zachrzan

Schufterei r.ż. pot.

miałem dziś zachrzan w pracy

ich habe heute auf der Arbeit geschuftet [und gerackert] pot.

I . zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ]

zachwiać f. dk. od chwiać

II . zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. zachwiać przen. (naruszyć porządek):

zachwiać równowagę, wiarę, przekonanie

erschüttern

zachwiać równowagę, wiarę, przekonanie

ins Wanken bringen pot.

2. zachwiać (spowodować chwianie):

zachwiać czymś

etw aus dem Gleichgewicht bringen

zachwiać czymś

etw ins Wanken bringen pot.

III . zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. zachwiać przen. (stracić pewność):

zachwiać

erschüttert werden

zachwiać

ins Wanken geraten pot.

2. zachwiać (stracić równowagę):

zachwiać

aus dem Gleichgewicht gebracht werden

zachwiać

ins Wanken geraten pot.

coś zachwiało się w posadach

etw wurde in seinen Grundfesten erschüttert

Zobacz też chwiać

I . chwiać <chwieje; cz. prz. chwiej; f. dk. za‑> [xvjatɕ] CZ. cz. przech.

chwiać czymś

etw hin und her bewegen [o. schütteln]

II . chwiać <chwieje; cz. prz. chwiej; f. dk. za‑> [xvjatɕ] CZ. cz. zwr.

1. chwiać:

chwiać (kołysać się)

[sch]wanken

chwiać (człowiek)

taumeln

chwiać (płomień)

lodern

chwiać (krzesło, stół)

wackeln

komuś grunt się chwieje pod nogami

jdm schwankt [o. schwindet] der Boden r.m. unter den Füßen

2. chwiać przen.:

chwiać (słabnąć) (władza, wpływy)

wanken

chwiać (słabnąć) (władza, wpływy)

schwinden

chwiać się w posadach

in seinen Grundfesten erschüttert sein

3. chwiać (wahać się):

chwiać

schwanken

chwiać

unschlüssig sein

chwiać się w swoich przekonaniach

in seinen Überzeugungen schwanken

zachrapać [zaxrapatɕ]

zachrapać f. dk. od chrapać

Zobacz też chrapać

chrapać <‑pie; cz. prz. chrap; f. dk. chrapnąć [lub za‑]> [xrapatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. chrapać:

chrapać (wydawać charkotliwe dźwięki) (człowiek)

schnarchen

2. chrapać:

chrapać (parskać) (koń)

schnauben

zachwaszczać <‑cza; f. dk. zachwaścić> [zaxfaʃtʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. zachwaszczać ROLN.:

zachwaszczać

verunkrauten

zachwaszczony ogród

ein von Unkraut überwucherter Garten

2. zachwaszczać przen. podn. (zaśmiecać):

zachwaszczać

verunreinigen

zachwaszczać język rusycyzmami

eine Sprache mit Russizismen verunreinigen