Tłumaczenia dla hasła „bieleć“ w polsko » niemiecki słowniku

bieleć <‑leje> [bjeletɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. bieleć < f. dk. z‑>:

bieleć (stawać się białym)

weiß werden

bieleć (włosy)

grau werden

2. bieleć < f. dk. za‑> (odcinać się od tła):

na polach bieleje śnieg

auf den Feldern schimmert es weiß vom Schnee

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Ich wapienne urwiska bieleją ponad lasem.

pl.wikipedia.org

W upierzeniu spoczynkowym spód ciała i czoło bieleją, a dziób i nogi stają się czarne.

pl.wikipedia.org

Kantarek ma barwę różaną, pióra bieleją ku tyłowi, przechodząc w jasną brew, sięgającą do górnej części pokryw usznych.

pl.wikipedia.org

U starszych osobników, szczególnie powyżej 3 lat oraz trzymanych w niewoli, często bieleją pióra głowy i szyi (leucyzm).

pl.wikipedia.org

Skała znajduje się w niedużym lesie, ponad którym bieleją jej wapienne, stromo podcięte i gołe ściany.

pl.wikipedia.org

W okresie spoczynkowym podgardla obu podgatunków bieleją.

pl.wikipedia.org

Nogawice i brzuch jasnoszare lub z domieszką pomarańczowego, bieleją w okolicy kloaki i na pokrywach podogonowych.

pl.wikipedia.org

Zaś w drugą zimę samce bieleją prawie zupełnie.

pl.wikipedia.org

W okresie zalotów przybierają kolor żółty o głębokim odcieniu, z czasem bieleją, być może wskutek stopniowego niszczenia piór.

pl.wikipedia.org

W szacie spoczynkowej gardło i boki głowy bieleją.

pl.wikipedia.org