Tłumaczenia dla hasła „Normalien“ w polsko » niemiecki słowniku

normalnieć <‑eje; f. dk. z‑> [normalɲetɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

normalnieć

normal werden

normalnieć

zur Norm zurückkehren

normalnie [normalɲe] PRZYSŁ.

normalnie zachowywać się

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

normal

normalnie odbywać się, przebiegać

erwartungsgemäß

normalka <D. ‑ki, bez l.mn. > [normalka] RZ. r.ż. pot.

normalka

das Normalste r.n. von der Welt pot.

normalny [normalnɨ] PRZYM.

1. normalny (przeciętny):

normalny stan rzeczy

Normal-

normalny tryb życia

normal

normalny tryb życia

gewöhnlich

2. normalny (standardowy):

normalny godziny odjazdu

regulär

normalny bilet

normal

normalny bilet

Normal-

3. normalny (prawidłowy):

normalny objaw, reakcja, wzrost

normal

normalny rozwój słuchu u dziecka

normale Entwicklung r.ż. des Gehörs des Kindes

4. normalny (zdrowy psychicznie):

normalny człowiek

normal

normalny człowiek

psychisch gesund

formalina <D. ‑ny, bez l.mn. > [formalina] RZ. r.ż. CHEM.

formalina

Formalin r.n.

formalizm <D. ‑u, loc ‑zmie, bez l.mn. > [formalism] RZ. r.m. t. podn. t. FIL.

formalizm

Formalismus r.m. t. podn.

przesadny formalizm

übertriebener Formalismus podn.

normalność <D. ‑ści, bez l.mn. > [normalnoɕtɕ] RZ. r.ż.

normalność

Normalität r.ż.

normatywny [normatɨvnɨ] PRZYM.

1. normatywny (regulujący):

normatywny akt

normativ

nauki normatywne

normative Wissenschaften r.ż. l.mn.

2. normatywny (ustalony):

normatywny czas pracy

Regel-

normatywny czas pracy

geregelt

I . normalizować <‑zuje; f. dk. z‑> [normalizovatɕ] CZ. cz. przech.

1. normalizować (standaryzować):

normalizować produkcję, wymiary

norm[ier]en

2. normalizować (doprowadzać do normalnego stanu):

normalizować stosunki

normalisieren

II . normalizować <‑zuje; f. dk. z‑> [normalizovatɕ] CZ. cz. zwr.

normalizować (wracać do normalnego stanu) (stosunki, sytuacja)

sich B. normalisieren

normalizacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [normalizatsja] RZ. r.ż.

1. normalizacja (standaryzacja: procesów, wyrobów):

normalizacja

Norm[ier]ung r.ż.

2. normalizacja (unormowanie się: stosunków, sytuacji):

normalizacja

Normalisierung r.ż.

normalizator <D. ‑a, l.mn. ‑orzy> [normalizator] RZ. r.m.

normalizator PR., TECHNOL.

Normer r.m.

nienormalnie [ɲenormalɲe] PRZYSŁ.

nienormalnie reagować:

nienormalnie

unnormal

nienormalnie

anormal

nienormalnie

abnorm[al]