Tłumaczenia dla hasła „befaseen“ w niemiecko » polski słowniku

I . befạssen* CZ. cz. przech. form

jdn mit etw befassen

powierzyć komuś coś

jdn mit etw befassen

zająć kogoś czymś

ich bin damit nicht befasst

jeszcze nie jestem z tym zapoznany

II . befạssen* CZ. cz. zwr.

sich mit jdm/etw befassen

zajmować [f. dk. zająć] się kimś/czymś

mit dem Problem habe ich mich nun schon lange befasst

od dawna zajmowałem się tym problemem

dieser Artikel befasst sich mit der Jugendarbeitslosigkeit

ten artykuł r.m. dotyczy bezrobocia wśród młodzieży

befạllen*² CZ. cz. przech. irr

1. befallen:

befallen (überfallen) (Virus)

zarażać [f. dk. zarazić]

eine Pflanze befallen (Schädlinge)

atakować [f. dk. za‑] roślinę

2. befallen (überkommen):

jdn befallen (Angst, Zweifel, Müdigkeit)

ogarniać [f. dk. ogarnąć] kogoś

eine schwere Krankheit hat ihn befallen

nawiedziła go ciężka choroba r.ż.

befa̱hren* CZ. cz. przech. irr

1. befahren (auf etw fahren):

etw befahren Straße

jeździć po czymś

etw befahren Seeweg

żeglować po czymś

diese Straße kann man im Winter nicht befahren

po tej ulicy nie wolno jeździć zimą

die Strecke wird wenig/stark befahren

ten odcinek r.m. jest często/mało uczęszczana

2. befahren (in etw einfahren):

etw befahren Schacht, Grube

zjechać do czegoś

I . befạngen PRZYM.

1. befangen (gehemmt):

befangen

zakłopotany

befangen

skrępowany

2. befangen a. PR. (parteiisch):

befangen

stronniczy

jdn als befangen erklären

uznać kogoś za stronniczego

die Zeugin wurde als befangen abgelehnt

wyłączono świadka za stronniczość

II . befạngen PRZYSŁ.

1. befangen (gehemmt):

befangen

z zakłopotaniem

befangen

w skrępowaniu

er wirkt befangen

sprawia wrażenie skrępowanego

2. befangen a. PR. (parteiisch):

befangen

stronniczo

Befa̱hren <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n.

Befahren

przejazd r.m.

„Befahren verboten“

„przejazd zabroniony”

häufiges Befahren durch Panzer kann Straßen schnell beschädigen

częsty przejazd czołgów może szybko uszkodzić nawierzchnię jezdni

befu̱gen* CZ. cz. przech. form

befugen

upoważniać [f. dk. upoważnić]

jdn befugen, etw zu tun

upoważnić kogoś do czegoś

er war befugt, die Prüfung abzunehmen

był uprawniony do przeprowadzenia kontroli

I . befe̱hden* CZ. cz. przech.

1. befehden podn. (bekämpfen):

befehden Pläne

zwalczać [f. dk. zwalczyć]

2. befehden HIST. (in Fehde liegen):

befehden

toczyć spór

II . befe̱hden* CZ. cz. zwr.

befehden

zwalczać [f. dk. zwalczyć] się

befe̱hlen <befiehlt, befahl, befohlen> CZ. cz. nieprzech., cz. przech. irr

befehlen

rozkazywać [f. dk. rozkazać]

er hat befohlen, dass ...

rozkazał, żeby...

jdm strengstes Stillschweigen befehlen

nakazywać [f. dk. nakazać] komuś surowe milczenie

du hast mir gar nichts zu befehlen!

nie masz prawa mi rozkazywać!

zwroty:

wer befehlen will, muss erst gehorchen lernen przysł.

kto chce rozkazywać, musi się najpierw nauczyć słuchać