Tłumaczenia dla hasła „bennenung“ w niemiecko » polski słowniku

Benẹnnung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Benennung (Bezeichnung):

Benennung

określenie r.n.

Benennung

nazwa r.ż.

2. Benennung:

Benennung (Ernennung: eines Kandidaten)

mianowanie r.n.

Benennung (eines Zeugen)

podanie r.n.

Benennung (eines Zeugen)

wskazanie r.n.

Benennung (eines Sachverständigen)

wyznaczenie r.n.

Bedie̱nung¹ <‑, bez l.mn. > RZ. r.ż.

1. Bedienung (eines Gastes, Kunden):

Bedienung

obsługa r.ż.

Bedienung inbegriffen

koszty r.m. l.mn. obsługi zawarte w cenie

2. Bedienung:

Bedienung (Handhabung)

posługiwanie r.n. się

Bedienung (einer Schaltzentrale)

obsługiwanie r.n.

Bedienung (eines Geschützes)

obsługa r.ż.

3. Bedienung FIN. (von Schulden):

Bedienung

obsługa r.ż.

Ụmbenennung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Umbenennung

przemianowanie r.n.

Umbenennung

zmiana r.ż. nazwy

Na̱mensnennung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Namensnennung

podanie r.n. [lub wymienienie r.n. ] nazwiska

E̱i̱nbenennung <‑, ‑en> RZ. r.ż. PR.

Einbenennung

nadanie r.n. nazwiska dziecku pozamałżeńskiemu

Nennspannung <‑, ‑en> RZ. r.ż. ELEKT.

Nennspannung

napięcie r.n. znamionowe

Sịlbentrennung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Silbentrennung

dzielenie r.n. wyrazów

benẹnnen* CZ. cz. przech. irr

1. benennen (mit Namen versehen):

etw benennen Gegenstand

nadać czemuś nazwę

jdn nach jdm benennen

nazwać kogoś po kimś

der Platz wurde nach einer berühmten Schriftstellerin benannt

ten plac r.m. nazwano imieniem pewnej znanej pisarki

2. benennen (nennen):

benennen

wymieniać [f. dk. wymienić]

benennen

wyznaczać [f. dk. wyznaczyć]

jdn als Zeuge benennen

podać kogoś na świadka

jdn als Kandidaten benennen

wymieniać kogoś jako kandydata

Ạndienung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Andienung (Angebot):

Andienung

oferta r.ż.

2. Andienung (Anmeldung):

Andienung

zgłoszenie r.n.

Benụtzung <‑, ‑en> RZ. r.ż., Benụ̈tzung RZ. r.ż. <‑, ‑en> REG (eines Gegenstands, Zimmers)

Benutzung

używanie r.n.

die Benutzung eines Wegs/Nachschlagewerks

korzystanie r.n. z drogi/leksykonu

etw in Benutzung haben/nehmen

korzystać z czegoś

jdm etw zur Benutzung überlassen

[po]zostawić komuś coś do użytku

Ernẹnnung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Ernennung (Bestimmung):

Ernennung

mianowanie r.n.

Ernennung

nominacja r.ż.

Ernennung zum Beamten

mianowanie na urzędnika

ihre Ernennung zur Ministerin

jej nominacja na ministra

2. Ernennung (Eröffnung):

Ernennung

otwarcie r.n.

Ernennung

rozpoczęcie r.n.

Ernennung des [gemeinschaftlichen] Testaments PR.

otwarcie testamentu [wspólnego]

Trennung RZ.

Hasło od użytkownika

Trennung von Kirche und Staat r.ż.

rozdział kościoła i państwa r.m.