Tłumaczenia dla hasła „dienstmail“ w niemiecko » polski słowniku

di̱e̱nstbar PRZYM.

dienstbar

usłużny

dienstbar

służebny alt, podn.

sich C. jdn dienstbar machen

podporządkować sobie kogoś

di̱e̱nstags PRZYSŁ.

dienstags

we wtorek [lub wtorki]

dienstags

co wtorek

dienstagss abends/morgens/nachmittags

we wtorkowe wieczory/poranki/popołudnia

dienstagss mittags

w każde wtorkowe południe

Di̱e̱nstag <‑[e]s, ‑e> [ˈdiːnstaːk] RZ. r.m.

Dienstag

wtorek r.m.

am Dienstag (dienstags)

we wtorek

am Dienstag (kommenden Dienstag)

w przyszły [lub następny] wtorek

am Dienstag (letzten Dienstag)

w ostatni [lub zeszły] wtorek

[am] letzten Dienstag

w ostatni [lub zeszły] wtorek

[am] nächsten [o. kommenden] Dienstag

w przyszły [lub następny] wtorek

an einem Dienstag

w jakiś wtorek

den ganzen Dienstag [über]

przez cały wtorek

Dienstag vormittags/abends/nachts

we wtorek przedpołudniem/wieczorem/w nocy

in der Nacht von Dienstag auf Mittwoch

w nocy z wtorku na środę

jeden Dienstag

w każdy wtorek

jeden zweiten Dienstag [im Monat]

w co drugi wtorek [w miesiącu]

hast du diesen Dienstag Zeit?

czy masz czas w ten wtorek?

heute ist Dienstag, der 31. Mai

dzisiaj jest wtorek, 31 maja

Di̱e̱nsteid <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m.

Diensteid

przysięga r.ż. służbowa

etw auf seinen Diensteid nehmen

przysięgać [f. dk. przysiąc] coś

etw auf seinen Diensteid nehmen

składać [f. dk. złożyć] przysięgę

zwroty:

einen auf den Diensteid nehmen żart. pot.

golnąć sobie [jednego] na służbie żart. pot.

Di̱e̱nstjahr <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n. meist l.mn.

Dienstjahr

staż r.m. pracy

Di̱e̱nstzeit <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Dienstzeit (Arbeitszeit):

Dienstzeit

czas r.m. pracy

während der Dienstzeit

w godzinach pracy

2. Dienstzeit (Dienstjahre):

Dienstzeit

staż r.m. pracy

di̱e̱nstfrei PRZYM.

dienstfrei Tag:

dienstfrei

wolny

jeden zweiten Sonntag dienstfrei haben

mieć wolne w co drugą niedzielę

montags habe ich dienstfrei

w poniedziałki mam wolne

I . di̱e̱nstlich PRZYM. (beruflich)

dienstlich Angelegenheit, Schreiben

służbowy

II . di̱e̱nstlich PRZYSŁ.

1. dienstlich (beruflich):

dienstlich verreisen

służbowo

dienstlich unterwegs sein

być w podróży służbowej

2. dienstlich (formell):

dienstlich sprechen

oficjalnie

Di̱e̱nstrang <‑[e]s, ‑ränge> RZ. r.m.

Dienstrang → Dienstgrad

Zobacz też Dienstgrad

Di̱e̱nstgrad <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m.

1. Dienstgrad (Rangstufe):

Dienstgrad

stopień r.m. służbowy

2. Dienstgrad (Person):

Dienstgrad

podoficer r.m.

di̱e̱nsthabendst. pis. [ˈdiːnsthaːbənt] PRZYM.

diensthabend → Dienst

Zobacz też Dienst , Dienst

Di̱e̱nst² <‑[e]s, bez l.mn. > [diːnst] RZ. r.m.

1. Dienst (Ausübung der Berufs-, Amtspflicht):

Dienst

dyżur r.m.

welche Apotheke hat heute Dienst?

która apteka ma dzisiaj dyżur?

vom Dienst

dyżurny

Dienst haben, im Dienst sein

mieć dyżur

Dienst haben, im Dienst sein

być w pracy

Dienst haben, im Dienst sein (Polizist, Feuerwehrmann)

być na służbie

Dienst habend [o. tuend] (Offizier)

być na służbie

Dienst habend [o. tuend] (Offizier)

pełnić służbę

Dienst habend [o. tuend] (Arzt)

być na dyżurze

Dienst habend [o. tuend] (Arzt)

pełnić dyżur

zum Dienst gehen

iść na służbę [lub dyżur]

um 8 Uhr seinen Dienst antreten

objąć dyżur o godzinie ósmej

2. Dienst (Tätigkeitsbereich in einem öffentlichen Amt):

öffentlicher Dienst

służba r.ż. publiczna

Di̱e̱nst¹ <‑[e]s, ‑e> [diːnst] RZ. r.m.

1. Dienst l.mn. selten (abhängiges Arbeitsverhältnis):

Dienst

służba r.ż.

Dienst

praca r.ż.

bei jdm Dienst tun

służyć u kogoś

jdn vom Dienst befreien

zwolnić kogoś ze służby

jdn vom Dienst suspendieren

zawiesić kogoś w pełnieniu służby

den Dienst quittieren

wymówić służbę

in jds Diensten stehen alt

być u kogoś na służbie

außer Dienst (in der Freizeit)

po pracy

außer Dienst (im Ruhestand) (Lehrer)

na emeryturze

außer Dienst (Beamte, Offizier)

w stanie spoczynku

sich in den Dienst einer Sache stellen

wstawić się za czymś

einfacher Dienst

służba najniższego szczebla

mittlerer Dienst

służba średniego szczebla

gehobener Dienst

służba wyższego szczebla

höherer Dienst

służba najwyższego szczebla

2. Dienst meist l.mn. (Unterstützung, Gefallen):

Dienst

przysługa r.ż.

jdm einen Dienst erweisen [o. leisten]

wyświadczać [f. dk. wyświadczyć] komuś przysługę

jdm einen schlechten Dienst erweisen

wyświadczyć komuś złą przysługę

seine Beine versagten ihm den Dienst

jego nogi r.ż. l.mn. odmawiały [f. dk. odmówiły] mu posłuszeństwa

Di̱e̱nstunfall <‑[e]s, ‑unfälle> RZ. r.m.

Dienstunfall

wypadek r.m. podczas pełnienia służby

Di̱e̱nstabteil <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n. EISENB

Dienstabteil

przedział r.m. służbowy

di̱e̱nstbereit PRZYM.

1. dienstbereit (im Bereitschaftsdienst):

dienstbereit

czynny

dienstbereit sein

być czynnym

weißt du, welche Apotheke heute dienstbereit ist?

czy wiesz, która apteka r.ż. jest dzisiaj czynna

2. dienstbereit alt (hilfsbereit):

dienstbereit

uczynny

eine sehr dienstbereite Frau, deine Tante!

bardzo uczynna kobieta r.ż. , ta twoja ciocia r.ż. !

di̱e̱nsteifrig PRZYM.

diensteifrig

usłużny

Di̱e̱nstmütze <‑, ‑n> RZ. r.ż.

Dienstmütze

czapka r.ż. służbowa

Di̱e̱nstbotin <‑, ‑nen> RZ. r.ż.

Dienstbotin → Dienstbote

Zobacz też Dienstbote

Di̱e̱nstbote (-botin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> RZ. r.m. (r.ż.)

Dienstbote (-botin)

służący(-a) r.m. (r.ż.)

Di̱e̱nstreise <‑, ‑n> RZ. r.ż.

Dienstreise

wyjazd r.m. służbowy

Dienstreise

podróż r.ż. służbowa

auf Dienstreise gehen

wyjeżdżać [f. dk. wyjechać] służbowo

Di̱e̱nstsache <‑, ‑n> RZ. r.ż.

1. Dienstsache (Angelegenheit):

Dienstsache

sprawa r.ż. służbowa

2. Dienstsache (Schreiben):

Dienstsache

pismo r.n. służbowe

Di̱e̱nstmerkmal <‑[e]s, ‑e> RZ. r.n. TELEK.

Dienstmerkmal

cecha r.ż. usługi