Tłumaczenia dla hasła „entfyhren“ w niemiecko » polski słowniku

entfa̱hren* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

jdm entfahren (Seufzer, Schrei, Worte)

wyrywać [f. dk. wyrwać] się komuś

ihm ist ein Schimpfwort entfahren

z jego ust wyrwało się przekleństwo r.n.

entfü̱hren* CZ. cz. przech.

1. entführen (kidnappen):

entführen Kind, Geisel

uprowadzać [f. dk. uprowadzić]

entführen Flugzeug

porywać [f. dk. porwać]

2. entführen żart. pot. (wegnehmen):

jdm etw entführen

podprowadzić komuś coś pot.

Entfü̱hrer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

Entführer(in)

porywacz r.m.

Entführer(in) (Luftpirat)

porywacz r.m. samolotu

entfạchen* [ɛnt​ˈfaxən] CZ. cz. przech. podn.

1. entfachen (stiften):

entfachen Brand, Feuer

rozniecać [f. dk. rozniecić]

2. entfachen (entfesseln):

entfachen Leidenschaft

rozbudzać [f. dk. rozbudzić]

entfachen Hass

wzniecać [f. dk. wzniecić ]fig podn.

entfachen Streit

wszczynać [f. dk. wszcząć]

das könnte den Krieg entfachen

to mogłoby spowodować wojnę

entfạllen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. entfallen (aus dem Gedächtnis kommen):

jdm entfallen

wylecieć komuś z głowy

sein Name ist mir entfallen

zapomniałem jego nazwiska

die Einzelheiten sind mir entfallen

zapomniałem o szczegółach

2. entfallen:

entfallen (nicht stattfinden) (Punkt)

wypadać [f. dk. wypaść]

entfallen (Veranstaltung)

nie odbyć się

3. entfallen (zukommen):

auf jdn entfallen (Anteil)

przypadać komuś

auf die Losnummer 113 entfallen 100.000 Euro

na los z numerem 113 przypada wygrana r.ż. o wysokości 100 000 euro

4. entfallen podn. (entgleiten):

die Vase entfiel ihr

wazon r.m. wypadł jej z rąk

5. entfallen (wegfallen):

der Anspruch auf Zuschüsse entfällt

prośba r.ż. o dotacje nie zostaje uwzględniona

I . entfạlten* CZ. cz. przech.

1. entfalten (auseinander falten):

entfalten Zeitung, Brief

rozkładać [f. dk. rozłożyć]

eine Serviette entfalten

rozłożyć serwetkę

2. entfalten (entwickeln):

entfalten Aktivität, Fähigkeiten, Kräfte

rozwijać [f. dk. rozwinąć]

dort konnte er sein außergewöhnliches Talent nicht entfalten

tam nie mógł pokazać swojego nadzwyczajnego talentu

3. entfalten (erläuternd darlegen):

entfalten Plan, Gedankengang

przedstawiać [f. dk. przedstawić]

4. entfalten (zur Geltung bringen):

entfalten Pracht

pokazywać [f. dk. pokazać]

die Epoche entfaltet seinen Reichtum in großartiger Architektur

epoka r.ż. ukazuje bogactwo wspaniałej architektury

II . entfạlten* CZ. cz. zwr.

1. entfalten:

entfalten (aufgespannt werden) (Fallschirm)

rozkładać [f. dk. rozłożyć] się

entfalten (sich öffnen) (Knospe)

rozwijać [f. dk. rozwinąć] się

2. entfalten:

entfalten (sich entwickeln) (Persönlichkeit, Talent)

rozwijać [f. dk. rozwinąć] się

hier kann ich mich nicht richtig entfalten

tutaj nie mogę się prawidłowo rozwijać

entfạ̈rben* CZ. cz. przech., cz. zwr.

[sich] entfärben

odbarwiać [f. dk. odbarwić] [się]

I . entfẹrnen* [ɛnt​ˈfɛrnən] CZ. cz. przech.

1. entfernen a. MED. (beseitigen):

entfernen Fleck, Hindernis, Blinddarm

usuwać [f. dk. usunąć]

2. entfernen (forttun, fortbringen):

jdn aus der Schule entfernen

wydalić kogoś ze szkoły

jdn aus dem Amt entfernen

usunąć kogoś z urzędu

3. entfernen fig (abbringen):

entfernen

oddalać [f. dk. oddalić]

das entfernt uns vom Thema

to nas oddala od tematu

II . entfẹrnen* [ɛnt​ˈfɛrnən] CZ. cz. zwr. (weggehen)

sich [von/aus etw] entfernen

oddalać [f. dk. oddalić] się [skądś]

die Schritte entfernten sich langsam

kroki r.m. l.mn. powoli ucichały

wir haben uns zu weit vom Weg entfernt

zbyt daleko oddaliliśmy się od [lub zboczyliśmy z] drogi

sich vom Thema entfernen fig

zbaczać z tematu fig

sich von der Wahrheit entfernen fig

oddalać się od prawdy fig

entfẹtten* CZ. cz. przech.

entfetten

odtłuszczać [f. dk. odtłuścić]

entflo̱gen CZ. cz. nieprzech.

entflogen pp von entfliegen

Zobacz też entfliegen

entfli̱e̱gen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

entfliegen

odlatywać [f. dk. odlecieć]

entfliegen

odfruwać [f. dk. odfrunąć]

entflo̱hen CZ. cz. nieprzech.

entflohen pp von entfliehen

Zobacz też entfliehen

entfli̱e̱hen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. entfliehen (fliehen):

aus der Haft entfliehen

uciekać [f. dk. uciec ][lub zbiec] z więzienia

die Polizei sucht nach zwei entflohenen Sträflingen

policja r.ż. poszukuje dwóch zbiegłych więźniów

2. entfliehen fig podn. (entkommen):

dem Lärm/der Hektik entfliehen

unikać hałasu/pośpiechu