Tłumaczenia dla hasła „gromić“ w polsko » niemiecki słowniku

gromić <‑mi; cz. prz. grom> [gromitɕ] CZ. cz. przech.

1. gromić < f. dk. z‑> (karcić):

gromić ucznia, dziecko

tadeln

gromić ucznia, dziecko

zurechtweisen

2. gromić (zwyciężać):

gromić przeciwnika, wojsko

schlagen

gromić przeciwnika, wojsko

besiegen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Upominał go o to i gromił ś.

pl.wikipedia.org

Z początkiem lata 9 roku przyprowadził z powrotem wojska gromiąc po drodze nieprzyjaciół.

pl.wikipedia.org

Do Świeciechowa zaczęły przyjeżdżać różne delegacje świeckie i duchowne, misjonarze poczęli gromić w kazaniach zbuntowanych parafian, a zwłaszcza ich proboszcza.

pl.wikipedia.org

Nie mieli jednak szans w starciu z mamelukami, którzy konno gromili przeciwników.

pl.wikipedia.org