Tłumaczenia dla hasła „hervorrang“ w niemiecko » polski słowniku

I . hervo̱rragend PRZYM.

hervorragend Kunstwerk, Leistung

wybitny

hervorragend Qualität

bardzo dobry

II . hervo̱rragend PRZYSŁ.

hervorragend arbeiten, funktionieren:

hervorragend

doskonale

hervo̱r|ragen [hɛɐ̯​ˈfoːɐ̯raːgən] CZ. cz. nieprzech.

1. hervorragen:

hervorragen (herausragen) (Körperteil, Erker)

wystawać

hervorragen (Felsen, Findling)

sterczeć

aus der Fassade hervorragen

wystawać z fasady

2. hervorragen (sich auszeichnen):

[durch etw] hervorragen

wyróżniać [f. dk. wyróżnić] się [czymś]

hervo̱r|tun CZ. cz. zwr. irr pot.

1. hervortun (sich auszeichnen):

sich [mit etw] hervortun

wyróżniać [f. dk. wyróżnić] się [czymś]

sich [mit etw] hervortun

odznaczać [f. dk. odznaczyć] się [czymś]

2. hervortun (wichtig tun):

sich [mit etw] hervortun

chwalić się [czymś]

hervo̱r|bringen CZ. cz. przech. irr

1. hervorbringen:

hervorbringen (entstehen lassen) (Baum)

wydawać [f. dk. wydać]

Pflanzen bringen Früchte hervor

rośliny r.ż. l.mn. wydają owoce

die Epoche der Romantik hat viele hervorragende Dichter hervorgebracht fig

epoka r.ż. romantyzmu wydała wielu wspaniałych poetów podn.

2. hervorbringen (erzeugen):

hervorbringen Kunstwerke

tworzyć [f. dk. s‑]

der Dichter hat einige bedeutende Romane hervorgebracht

poeta r.m. napisał kilka znaczących powieści

3. hervorbringen (ertönen lassen):

kein Wort hervorbringen können

nie móc wydobyć ani słowa

eine Melodie hervorbringen

nucić [f. dk. za‑] melodię

hervo̱r|springen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. hervorspringen (hervorkommen):

hinter etw C. hervorspringen

wyskakiwać [f. dk. wyskoczyć] zza czegoś

2. hervorspringen → hervorragen

Zobacz też hervorragen

hervo̱r|ragen [hɛɐ̯​ˈfoːɐ̯raːgən] CZ. cz. nieprzech.

1. hervorragen:

hervorragen (herausragen) (Körperteil, Erker)

wystawać

hervorragen (Felsen, Findling)

sterczeć

aus der Fassade hervorragen

wystawać z fasady

2. hervorragen (sich auszeichnen):

[durch etw] hervorragen

wyróżniać [f. dk. wyróżnić] się [czymś]

hervo̱r|rufen CZ. cz. przech. irr

1. hervorrufen (bewirken):

hervorrufen Streit, Eindruck

wywoływać [f. dk. wywołać]

hervorrufen Streit, Eindruck

powodować [f. dk. s‑]

[bei jdm] Bewunderung/Mitleid hervorrufen

wywołać [lub wzbudzić] [u kogoś] podziw/współczucie

seine Bemerkung rief große Heiterkeit hervor

jego uwaga r.ż. wzbudziła powszechną wesołość

2. hervorrufen (durch Rufen auffordern zu kommen):

hervorrufen Schauspieler

wywoływać [f. dk. wywołać]

hervo̱r|wagen CZ. cz. zwr.

hervorwagen

odważyć się wystąpić

sich hinter etw C. hervorwagen

zdobyć się na wyjście zza czegoś

hervorkramen

Hasło od użytkownika

hervorkramen pot.

wygrzebywać