Tłumaczenia dla hasła „kanalschiebe“ w niemiecko » polski słowniku

ạn|schieben CZ. cz. przech., cz. nieprzech. irr

den Wagen anschieben

popychać [f. dk. popchnąć] samochód

jdn anschieben

popychać kogoś (w samochodzie)

kanalisi̱e̱ren* [kanali​ˈziːrən] CZ. cz. przech.

1. kanalisieren (schiffbar machen):

kanalisieren Fluss

użeglownić

2. kanalisieren (mit Kanalisation versehen):

kanalisieren Straße

kanalizować [f. dk. s‑]

3. kanalisieren (gezielt lenken):

kanalisieren Gefühle, Aufstand

kanalizować [f. dk. s‑ ]fig

I . ạb|schieben CZ. cz. nieprzech. irr +sein pot. (weggehen)

abschieben

wynosić [f. dk. wynieść] się pot.

II . ạb|schieben CZ. cz. przech. irr

1. abschieben (abrücken):

abschieben

odsuwać [f. dk. odsunąć]

2. abschieben pot. (loswerden):

abschieben Funktionär

wydalać [f. dk. wydalić]

abschieben Funktionär

zsyłać [f. dk. zesłać]

3. abschieben fig (abwälzen):

die Schuld/Verantwortung auf jdn abschieben

zrzucać [f. dk. zrzucić] winę/odpowiedzialność na kogoś

Na̱chschieben <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. PR.

Nachschieben

dostarczenie r.n.

Nachschieben von Gründen

przedłożenie r.n. [lub wysunięcie r.n. ] nowych argumentów

kana̱disch PRZYM.

kanadisch

kanadyjski

kana̱risch [ka​ˈnaːrɪʃ] PRZYM.

kanarisch

kanaryjski

die Kanarischen Inseln

Wyspy r.ż. l.mn. Kanaryjskie

I . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. przech.

1. schieben (bewegen):

schieben Schrank

przesuwać [f. dk. przesunąć]

schieben Fahrrad

prowadzić

schieben Kinderwagen, Auto

pchać [f. dk. popchnąć]

sie schob ihn ins Zimmer

[ona] wepchnęła go do pokoju

den Riegel vor das Tor schieben

zasuwać [f. dk. zasunąć] rygiel w bramie

etw zur Seite schieben

odsuwać [f. dk. odsunąć] coś na bok

jdn aufs Abstellgleis schieben

odstawiać [f. dk. odstawić] kogoś na boczny tor

etw auf die lange Bank schieben

zwlekać z czymś

etw auf die lange Bank schieben

odkładać [f. dk. odłożyć] coś na później

eine ruhige Kugel schieben

nie wysilać się

2. schieben (stecken):

sich C. etw in den Mund schieben

wkładać [f. dk. włożyć] sobie coś do ust

ineinander schieben

wsuwać [f. dk. wsunąć] jedno w drugie

etw in den Ofen schieben

wsadzać [f. dk. wsadzić] coś do pieca

3. schieben (zuweisen):

etw auf jdn/etw schieben

spychać [f. dk. zepchnąć] coś na kogoś/coś fig

die Schuld auf jdn schieben

zrzucić winę na kogoś

4. schieben (abweisen):

etw von sich C. schieben a. fig pot.

odsuwać [f. dk. odsunąć] coś od siebie fig

er schob den Teller von sich

odsunął talerz od siebie

er schob alle Verantwortung von sich fig

zrzucił z siebie całą odpowiedzialność r.ż.

etw vor sich C. her schieben fig

odkładać coś na później

jdm etw [o. die Schuld] [an etw] in die Schuhe schieben

obarczać [f. dk. obarczyć] kogoś winą [za coś]

5. schieben pot. (ableisten):

schieben Wache

trzymać

schieben Dienst

odbywać [f. dk. odbyć]

6. schieben pot. (handeln):

Devisen schieben

sprzedawać [f. dk. sprzedać] nielegalnie waluty

7. schieben (spielen):

Kegel schieben

grać [f. dk. za‑] w kręgle

II . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. nieprzech. pot.

schieben

spekulować

mit Drogen schieben

handlować narkotykami

III . schi̱e̱ben <schiebt, schob, geschoben> [ˈʃiːbən] CZ. cz. zwr.

1. schieben (sich drängen):

sich durch die Tür schieben

przepychać [f. dk. przepchnąć] się przez drzwi

sich in den Vordergrund schieben fig

wysuwać [f. dk. wysunąć] się na pierwszy plan

2. schieben (gleiten):

sich vor die Sonne schieben (Wolke)

przesłaniać [f. dk. przesłonić] słońce

eine Kaltfront schiebt sich über Europa

chłodny front r.m. [atmosferyczny] przesuwa się nad Europą

der Umzug schiebt sich langsam/mühsam durch die Straßen

pochód r.m. przesuwa się powoli/z trudem ulicami

ihr Rock hat sich in die Höhe geschoben

spódnica r.ż. podsunęła się jej do góry

zu̱|schieben CZ. cz. przech. irr

1. zuschieben (schließen):

zuschieben Schiebetür, Schublade

zasuwać [f. dk. zasunąć]

2. zuschieben (hinschieben):

zuschieben

podsuwać [f. dk. podsunąć]

3. zuschieben (zur Last legen):

jdm die Verantwortung/die Schuld zuschieben

zrzucać [f. dk. zrzucić] odpowiedzialność/winę na kogoś