Tłumaczenia dla hasła „karać“ w polsko » niemiecki słowniku

karać <karze; cz. prz. karz; f. dk. u‑> [karatɕ] CZ. cz. przech.

karać kogoś za coś

jdn für etw bestrafen

karać kogoś grzywną/śmiercią/więzieniem

jdn zu einem Bußgeld/zum Tode/zu einer Freiheitsstrafe verurteilen

karać kogoś mandatem

jdm einen Strafzettel geben

niekarany

nicht vorbestraft

nie był jeszcze karany

er ist nicht vorbestraft [o. hat keine Vorstrafen]

Przykładowe zdania ze słowem karać

karać dzieciobójców

Kindermörder bestrafen

karać kogoś za coś

jdn für etw bestrafen

karać kogoś mandatem

jdm einen Strafzettel geben

karać kogoś grzywną/śmiercią/więzieniem

jdn zu einem Bußgeld/zum Tode/zu einer Freiheitsstrafe verurteilen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Dbał również o rozwój naukowy, a także moralny w swojej diecezji, surowo karząc występki.

pl.wikipedia.org

Widząc w tym zjawisku zaburzenie, nakazuje raczej leczyć dotknięte nim osoby, niż je karać.

pl.wikipedia.org

Oddziały wojskowe niszczyły dobytek mieszkańców wsi, zabierały pieniądze, chwytały i karały ludzi.

pl.wikipedia.org

Jego zdaniem posłowie mieli ten fakt wywodzić także z obserwacji działań władz rosyjskich, które nie karały wydanych im uczestników rebelii.

pl.wikipedia.org

Jest to rzecz o tyle ciekawa, że w ten sposób bardzo rzadko karano przedstawicieli stanu szlacheckiego.

pl.wikipedia.org

Od początku 1942 utratę broni na służbie karano śmiercią.

pl.wikipedia.org

Opornych uczniów karano aresztem, zastosowano karę chłosty 2, 13 i 20 maja.

pl.wikipedia.org

Prawo niemieckie, na którym lokowano wiele miast, karało łamanie szóstego przykazania śmiercią.

pl.wikipedia.org

Aby jednak móc karać za przestępstwa z zaniechania, przyjmuje się – wbrew rzeczywistości – że zaniechanie jest czynem.

pl.wikipedia.org

Kilku z policjantów zdołało nawet powrócić w rodzinne strony, choć zdawali sobie sprawę, że za dezercję niemieckie prawo wojenne karało śmiercią.

pl.wikipedia.org