Tłumaczenia dla hasła „knallerot“ w niemiecko » polski słowniku

knạllro̱t [ˈ-​ˈ-] PRZYM. pot.

knallrot Sportwagen

jaskrawoczerwony

knallrot Gesicht

czerwony jak burak r.m.

knallrot werden

zrobić się czerwonym jak burak r.m. pot.

Knallere̱i̱ <‑, ‑en> RZ. r.ż. pot.

1. Knallerei (Feuerwerk):

Knallerei

sztuczne ognie r.m. l.mn.

diese Knallerei zu Silvester geht mir auf die Nerven

denerwują mnie te sztuczne ognie w sylwestra

2. Knallerei (Schüsse):

Knallerei

strzelanina r.ż.

knạlleng PRZYM. pot.

knalleng

opięty

die Jeans sitzt [am Po] knalleng

dżinsy l.mn. są opięte [na pupie]

I . knạllhạrt [ˈ-​ˈ-] PRZYM. pot.

1. knallhart (unerbittlich):

knallhart Geschäftsmann

twardy

knallhart Gegner

nieustępliwy

knallhart Krimineller

bezwzględny

knallhart Vorgehen, Kritik

ostry

knallhart Film

okrutny

knallhart Typ

bezlitosny

knallhart Arbeit

ciężki

2. knallhart (kraftvoll):

knallhart Schlag, Aufschlag

gwałtowny

II . knạllhạrt [ˈ-​ˈ-] PRZYSŁ. pot.

1. knallhart (unmissverständlich, hart):

knallhart sagen

prosto z mostu pot.

knallhart verhandeln

twardo

jdm knallhart seine Meinung sagen

bez ogródek powiedzieć komuś kilka słów do słuchu

2. knallhart (kraftvoll):

knallhart aufschlagen

gwałtownie

Knạller <‑s, ‑> RZ. r.m. pot.

1. Knaller (Knallkörper):

Knaller

petarda r.ż.

2. Knaller (Sensation):

Knaller

sensacja r.ż.

I . knạllen CZ. cz. nieprzech.

1. knallen +haben:

knallen (einen Knall von sich geben) (Tür)

trzaskać [f. dk. trzasnąć]

knallen (Peitsche)

śmigać [f. dk. śmignąć]

knallen (Korken)

strzelać [f. dk. strzelić]

knallen (Feuerwerkskörper)

wybuchać [f. dk. wybuchnąć]

knallen (Schuss)

padać [f. dk. paść]

den Korken knallen lassen

strzelić korkiem [butelki]

2. knallen +haben (ein Geräusch erzeugen):

mit der Tür knallen

trzaskać [f. dk. trzasnąć] drzwiami

mit der Peitsche knallen

śmigać [f. dk. śmignąć] biczem

3. knallen +sein pot. (prallen):

gegen die Wand/die Tür knallen

walić [f. dk. walnąć] w ścianę/drzwi pot.

auf den Boden knallen

runąć na ziemię

mit dem Auto gegen eine Mauer knallen

roztrzaskać samochód o mur

mit dem Kopf gegen die Wand knallen

uderzać [f. dk. uderzyć] głową o ścianę

4. knallen +haben pot. (schießen):

wild um sich knallen

strzelać na ślepo dookoła

5. knallen +haben pot. (Knallkörper zünden):

knallen

odpalać [f. dk. odpalić] petardę

6. knallen +haben pot.:

knallen (scheinen) (Sonne)

prażyć

7. knallen +sein:

knallen (zerspringen) (Reifen, Ballon)

pękać [f. dk. pęknąć]

II . knạllen CZ. cz. przech.

1. knallen (zuschlagen):

die Tür knallen

trzaskać [f. dk. trzasnąć] drzwiami

2. knallen pot. (werfen):

das Päckchen auf den Tisch/in die Ecke knallen

rzucać [f. dk. rzucić] paczkę [z hukiem] na stół/w kąt

den Hörer auf die Gabel knallen

trzaskać [f. dk. trzasnąć] słuchawką

sie knallte das Buch auf den Tisch

rzuciła książkę [z hukiem] na stół

3. knallen (schlagen):

jdm die Faust ins Gesicht knallen

walić [f. dk. walnąć] kogoś pięścią w twarz

jdm eine knallen pot.

walnąć kogoś pot.

III . knạllen CZ. cz. zwr. pot.

sich aufs Sofa knallen

walnąć się na tapczan pot.

IV . knạllen CZ. bezosob. +haben

es knallt (eine Tür fällt zu)

trzaskają drzwi

es knallt (ein Korken springt heraus)

strzela korek [z butelki]

es knallt (ein Unfall passiert)

jest kraksa

es knallt (ein Knallkörper zündet)

wybucha petarda

es knallt (ein Schuss fällt)

słychać strzał

Hände hoch, sonst knallt’s [o. oder es knallt]! pot.

ręce do góry, bo strzelam!

es hat mal wieder geknallt fig pot. (es gab einen Streit)

znowu doszło do kłótni

Knạllerbse <‑, ‑n> RZ. r.ż.

Knallerbse

kapiszon r.m.