niemiecko » polski

Kọnjunktiv <‑s, ‑e> [ˈkɔnjʊŋktiːf, --​ˈ-] RZ. r.m. JĘZ.

konjugi̱e̱ren* [kɔnju​ˈgiːrən] CZ. cz. przech. JĘZ.

Konjugatio̱n <‑, ‑en> [kɔnjuga​ˈtsi̯oːn] RZ. r.ż. JĘZ.

Konjunktio̱n <‑, ‑en> [kɔnjʊŋk​ˈtsi̯oːn] RZ. r.ż.

1. Konjunktion ASTROL.:

koniunkcja r.ż.

2. Konjunktion JĘZ.:

spójnik r.m.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski