Tłumaczenia dla hasła „obrucić“ w polsko » niemiecki słowniku

obrócić [obrutɕitɕ]

obrócić f. dk. od obracać

Zobacz też obracać

I . obracać <‑ca; f. dk. obrócić> [obratsatɕ] CZ. cz. przech.

1. obracać (przekręcać):

obracać klucz, śrubę

drehen

2. obracać (zwracać):

obracać wzrok

wenden

3. obracać (przesuwać):

obracać szafę

umdrehen

4. obracać (unicestwiać):

obracać

zertrümmern

obracać coś w gruzy

etw in Schutt und Asche legen przen.

obrócić coś na nice

etw völlig umkrempeln [o. auf den Kopf stellen]

obrócić coś wniwecz

etw zunichte machen

5. obracać FIN.:

obracać kapitałem/pieniędzmi

Kapital/Geld umsetzen

zwroty:

obracać coś w żart

etw als Scherz hinstellen

II . obracać <‑ca; f. dk. obrócić> [obratsatɕ] CZ. cz. nieprzech. pot. (iść tam i z powrotem)

obracać

hin und zurück laufen [o. gehen]

III . obracać <‑ca; f. dk. obrócić> [obratsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. obracać:

obracać (okręcać się) (koło)

sich B. drehen

obracać (okręcać się) (koło)

kreisen

obracać (okręcać się) (koło)

rotieren

2. obracać (zwracać się):

obracać

sich B. umdrehen

obrócić się do kogoś przodem

sich B. zu jdm umdrehen

obrócić się do kogoś tyłem

sich B. von jdm abwenden

obracać się przeciwko komuś

sich B. gegen jdn wenden

3. obracać pot. (przebywać):

obracać

sich B. aufhalten

obracać

verkehren

obracać się w jakimś towarzystwie

in bestimmten Kreisen verkehren

obrusik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [obruɕik] RZ. r.m. pot. (mały obrus)

obrusik

[kleine] Tischdecke r.ż.

obrobić [obrobitɕ]

obrobić f. dk. od obrabiać

Zobacz też obrabiać

obrabiać <‑ia; f. dk. obrobić> [obrabjatɕ] CZ. cz. przech.

1. obrabiać (kształtować):

obrabiać

bearbeiten

obrabiać drewno

Holz berarbeiten

2. obrabiać (wykańczać):

obrabiać materiał

umsäumen

3. obrabiać pot. (obmawiać):

obrabiać

schlecht reden

obrabiać komuś tyłek

über jdn [ab]lästern pot.

4. obrabiać tylko dk. pot. (okraść):

obrabiać

beklauen pot.

obrabiać

erleichtern żart. pot.

obrobić sklep

ein Geschäft beklauen

obrus <D. ‑a [lub ‑u], l.mn. ‑y> [obrus] RZ. r.m.

obrus

Tischtuch r.n.

obrus

Tischdecke r.ż.

nakryć stół obrusem

eine Tischdecke auflegen

błękitny obrus

[hell]blaues Tischtuch

haftowany obrus

gestricktes Tischtuch

haftowany obrus

Strickdecke r.ż.

I . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. obronić:

obronić

verteidigen

obronić miasto

eine Stadt verteidigen

teza została obroniona

die These r.ż. wurde verteidigt [o. verfochten] podn.

2. obronić pot.:

obronić pracę magisterską

eine Magisterarbeit verteidigen

3. obronić SPORT:

obronić

verteidigen

obronić bramkę

das Tor verteidigen

II . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. obronić:

obronić się przed napaścią

sich B. gegen einen Überfall verteidigen [o. zur Wehr setzen]

2. obronić pot.:

obronić się na jesieni

im Herbst seinen Doktor [o. Magister] machen pot.

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić f. dk. od obrażać

Zobacz też obrażać

I . obrażać <‑ża; f. dk. obrazić> [obraʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; f. dk. obrazić> [obraʒatɕ] CZ. cz. zwr. (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

obrębiać <‑ia> [obrembjatɕ], obrębić [obrembitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

obrębiać

[ein]säumen

obrębiać koszulę

das Hemd säumen

nosić obrębioną czapkę

eine Mütze mit Saum tragen

obrugać <‑ga; cz. prz. ‑aj> [obrugatɕ] cz. przech. f. dk. pot.

obrugać

ausschimpfen

obrugać

anfahren pot.

obrugać

heruntermachen pot.

obrugać

zur Schnecke machen pot.

został obrugany przez nauczycielkę

er wurde von der Lehrerin zur Schnecke gemacht

I . obłocić <‑ci; cz. prz. ‑oć> [obwotɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. pot. (pobrudzić błotem)

obłocić

verdrecken

obłocić

verschmutzen

obłocić

dreckig [o. schmutzig] machen

obłocić karoserię samochodu

die Karosserie des Autos dreckig machen

mam obłoconą całą sukienkę

mein Kleid r.n. ist ganz verdreckt!

II . obłocić <‑ci; cz. prz. ‑oć> [obwotɕitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. pot.

obłocić

sich B. dreckig [o. schmutzig] machen

obłocić

dreckig [o. schmutzig] werden

pies bardzo się obłocił na spacerze

der Hund r.m. hat sich beim Spaziergang sehr dreckig gemacht

obręcz <D. ‑y, l.mn. ‑e> [obrentʃ] RZ. r.ż.

1. obręcz MOT. (koła):

obręcz

Reifen r.m.

obręcz

[Rad]felge r.ż.

2. obręcz (pierścień):

obręcz beczki

[Fass]band r.n.

3. obręcz (bransoleta):

obręcz

Armband r.n.

4. obręcz SPORT:

obręcz

Reifen r.m.

skakać przez obręcz

durch einen Reifen springen