Tłumaczenia dla hasła „odsolić“ w polsko » niemiecki słowniku

osolić [osolitɕ]

osolić f. dk. od solić

Zobacz też solić

solić <‑li; cz. prz. sól> [solitɕ] CZ. cz. przech.

1. solić < f. dk. po‑> <[lub o‑]> (w celu przyprawienia):

solić

salzen

2. solić (w celu zakonserwowania):

solić

einsalzen

solić <‑li; cz. prz. sól> [solitɕ] CZ. cz. przech.

1. solić < f. dk. po‑> <[lub o‑]> (w celu przyprawienia):

solić

salzen

2. solić (w celu zakonserwowania):

solić

einsalzen

wsolić <‑li> [fsolitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. pot. (pobić kogoś)

wsolić

verprügeln pot.

za karę wsolił mu dwa klapsy

zur Strafe hat er ihm zwei Klapse gegeben pot.

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. odpalać (wystrzeliwać):

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abfeuern

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abschießen

2. odpalać pot. (dzielić się):

odpalić komuś coś

mit jdm etw teilen

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. odpalać (strzelać):

odpalać

abdrücken

2. odpalać (wybuchać):

odpalać

ausbrechen

odpalać

explodieren

3. odpalać pot.:

odpalać (startować) (silnik)

starten

4. odpalać pot. (celnie ripostować):

odpalać

scharf antworten

odpalać

schlagfertig sein

5. odpalać (zapalać):

odpalić papierosa

eine Zigarette anzünden [o. anbrennen]

odpylać <‑la; cz. prz. ‑aj> [otpɨlatɕ], odpylić [otpɨlitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. TECHNOL.

odpylać

entstauben

odpylać pomieszczenie

einen Raum entstauben

odwalać <‑la> [odvalatɕ], odwalić [odvalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. odwalać (odrzucać):

odwalać gruz, głaz

wegwälzen

odwalić kitę

abkratzen pot.

odwalić kitę

den Löffel abgeben pot.

2. odwalać pot. (robić coś):

odwaliliśmy kawał roboty

wir haben ganze [o. gründliche] Arbeit geleistet

3. odwalać pot. (robić coś w pośpiechu, byle jak):

odwalać

hinhauen pot.

odwalać

schlampig [o. schlud[e]rig] ausführen pot.

oddalić [oddalitɕ]

oddalić f. dk. od oddalać

Zobacz też oddalać

I . oddalać <‑la; f. dk. oddalić> [oddalatɕ] CZ. cz. przech.

1. oddalać (zwiększać odległość):

oddalać

entfernen

2. oddalać PR.:

oddalać wniosek, powództwo, roszczenia

ablehnen

oddalać wniosek, powództwo, roszczenia

abweisen

oddalać wniosek, powództwo, roszczenia

verwerfen

oddalać powództwo

die Klage abweisen

II . oddalać <‑la; f. dk. oddalić> [oddalatɕ] CZ. cz. zwr.

1. oddalać (odchodzić):

oddalać

sich B. entfernen

2. oddalać (odjeżdżać):

oddalać

abfahren

oddalać

wegfahren

3. oddalać (odlatywać):

oddalać

abfliegen

4. oddalać:

oddalać (odpływać) (statek)

auslaufen

oddalać (odpływać) (statek)

ablegen

5. oddalać:

oddalać (odsuwać się) (brzeg)

sich B. entfernen

odmulać <‑la; cz. prz. ‑aj> [odmulatɕ], odmulić [odmulitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. (oczyszczać z mułu)

odmulać

entschlammen

odmulać akwarium

das Aquarium vom Schlamm reinigen

posolić [posolitɕ]

posolić f. dk. od solić

Zobacz też solić

solić <‑li; cz. prz. sól> [solitɕ] CZ. cz. przech.

1. solić < f. dk. po‑> <[lub o‑]> (w celu przyprawienia):

solić

salzen

2. solić (w celu zakonserwowania):

solić

einsalzen

dosolić [dosolitɕ]

dosolić f. dk. od dosalać

Zobacz też dosalać

dosalać <‑la; cz. prz. dosól; f. dk. dosolić> [dosalatɕ] CZ. cz. przech.

1. dosalać (posolić):

dosalać

nachsalzen

dosalać zupę

die Suppe nachsalzen

2. dosalać przen. pot. (dogadać komuś):

dosolić komuś

jdm hart zusetzen

dosolić komuś

gegen jdn sticheln

nasolić [nasolitɕ]

nasolić f. dk. od nasalać

Zobacz też nasalać

nasalać <‑la; f. dk. nasolić> [nasalatɕ] CZ. cz. przech. GASTR.

nasalać mięso

[ein]pökeln

nasalać ryby

einsalzen

nasalać ogórki

einlegen

nasolić kaczkę

die Ente [ein]pökeln

zasolić [zasolitɕ]

zasolić f. dk. od zasalać

Zobacz też zasalać

zasalać <‑la; f. dk. zasolić> [zasalatɕ] CZ. cz. przech.

1. zasalać (nasycić solą):

zasalać

salzen

2. zasalać GASTR.:

zasalać

einsalzen

zasolić śledzie

Heringe einsalzen

ogolić [ogolitɕ]

ogolić f. dk. od golić

Zobacz też golić

I . golić <‑li; cz. prz. gol [lub gól]> [golitɕ] CZ. cz. przech.

1. golić < f. dk. o‑> <[lub z‑]> (usuwać włosy):

golić

rasieren

2. golić < f. dk. o‑> przen. pot. (pozbawiać pieniędzy):

golić

über den Löffel barbieren pot.

3. golić tylko dk. < f. dk. golnąć> pot. (pić alkohol):

golnąć sobie jednego

einen kippen pot.

II . golić <‑li; cz. prz. gol [lub gól] f. dk. o‑> [golitɕ] CZ. cz. zwr.

golić

sich B. rasieren