Tłumaczenia dla hasła „odwolaclot“ w polsko » niemiecki słowniku

odwołanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [odvowaɲe] RZ. r.n.

1. odwołanie bez l.mn.:

odwołanie

Absage r.ż.

od czegoś nie ma odwołania

etw ist unumgänglich [o. zwingend]

2. odwołanie (dymisja: urzędnika, ambasadora):

odwołanie

Abberufung r.ż.

odwołanie

Demission r.ż. podn.

odwołanie członków rady nadzorczej/sędziów przysięgłych

Abberufung von Aufsichtsratmitgliedern/Geschworenen

odwołanie tymczasowe

vorläufige Abberufung

odwołanie z funkcji [lub ze stanowiska]

Amtsenthebung r.ż.

3. odwołanie:

odwołanie (unieważnienie: zarządzenia)

Widerruf r.m.

odwołanie (alarmu)

Entwarnung r.ż.

[aż] do odwołania

[bis] auf Widerruf

4. odwołanie bez l.mn. PR.:

odwołanie

Berufung r.ż.

odwołanie

Revokation r.ż.

odwołanie wzajemne

Gegenberufung r.ż.

odwoławczy [odvowaftʃɨ] PRZYM. PR.

odwoławczy

Berufungs-

sąd odwoławczy

Berufungsgericht r.n.

tryb odwoławczy

Berufungsverfahren r.n.

odwołać [odvowatɕ]

odwołać f. dk. od odwoływać

Zobacz też odwoływać

I . odwoływać <‑łuje; f. dk. odwołać> [odvowɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. odwoływać (usunąć z urzędu):

odwoływać ambasadora

abberufen

list odwołujący

Abberufungsschreiben r.n.

list odwołujący

Avocatorium r.n. przest r.m.

2. odwoływać (unieważniać):

odwoływać rozkaz

widerrufen

odwoływać spotkanie

absagen

odwoływać alarm

entwarnen

odwoływać obietnicę, słowa

zurücknehmen

II . odwoływać <‑łuje; f. dk. odwołać> [odvowɨvatɕ] CZ. cz. zwr. PR.

odwoływać się od decyzji

gegen ein Urteil Berufung einlegen

odwalać <‑la> [odvalatɕ], odwalić [odvalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. odwalać (odrzucać):

odwalać gruz, głaz

wegwälzen

odwalić kitę

abkratzen pot.

odwalić kitę

den Löffel abgeben pot.

2. odwalać pot. (robić coś):

odwaliliśmy kawał roboty

wir haben ganze [o. gründliche] Arbeit geleistet

3. odwalać pot. (robić coś w pośpiechu, byle jak):

odwalać

hinhauen pot.

odwalać

schlampig [o. schlud[e]rig] ausführen pot.

odwach <D. ‑u, l.mn. ‑y> [odvax] RZ. r.m. HIST.

odwach

Hauptwache r.ż.

odwach

[Haupt]wachgebäude r.n.

odwal [odval]

na odwal pot.

schlud[e]rig pej. pot.

na odwal pot.

schnell und schlampig pej. pot.

I . odwlec [odvlets] f. dk., odwlekać [odvlekatɕ] <‑ka> CZ. cz. przech.

1. odwlec (powodować opóźnienie):

odwlec

aufschieben

odwlec

verzögern

co się odwlecze, to nie uciecze przysł.

aufgeschoben ist nicht aufgehoben

2. odwlec (ciągnąć w inne miejsce):

odwlec

wegtragen

odwlec

wegschleppen pot.

II . odwlec [odvlets] f. dk., odwlekać [odvlekatɕ] <‑ka> CZ. cz. zwr. (opóźniać się)

odwlec

sich B. verzögern

odwlec

sich B. hinziehen