polsko » niemiecki

osiedleńczy [oɕedlej̃tʃɨ] PRZYM. podn.

osiedle <D. ‑la, l.mn. ‑la> [oɕedle] RZ. r.n.

1. osiedle (dzielnica):

Wohngebiet r.n.
[Wohn]siedlung r.ż.

2. osiedle HIST.:

Dorf r.n.
Siedlung r.ż.

osiedlić [oɕedlitɕ]

osiedlić f. dk. od osiedlać

Zobacz też osiedlać

I . osiedlać <‑la; f. dk. osiedlić> [oɕedlatɕ] CZ. cz. przech.

II . osiedlać <‑la; f. dk. osiedlić> [oɕedlatɕ] CZ. cz. zwr.

I . osiedlać <‑la; f. dk. osiedlić> [oɕedlatɕ] CZ. cz. przech.

II . osiedlać <‑la; f. dk. osiedlić> [oɕedlatɕ] CZ. cz. zwr.

osiedlowy [oɕedlovɨ] PRZYM.

osiedleniec <D. ‑eńca, l.mn. ‑eńcy> [oɕedleɲets] RZ. r.m.

Siedler(in) r.m. (r.ż.)

osierdzie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [oɕerdʑe] RZ. r.n. ANAT.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski