polsko » niemiecki

skurcz <D. ‑u, D. l.mn. ‑y [lub ‑ów]> [skurtʃ] RZ. r.m.

skurczyć [skurtʃɨtɕ]

skurczyć f. dk. od kurczyć

Zobacz też kurczyć

I . kurczyć <‑czy; f. dk. s‑> [kurtʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

II . kurczyć <‑czy; f. dk. s‑> [kurtʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. kurczyć (metal, mięsień):

2. kurczyć (zapasy):

3. kurczyć (tkanina):

skurczony [skurtʃonɨ] PRZYM.

kurcz <D. ‑u, l.mn. ‑e> [kurtʃ] RZ. r.m. MED.

skurczybyk [skurtʃɨbɨk] RZ. r.m. pot.

Lump r.m. pej.

skurczysyn <D. ‑a, l.mn. ‑y> [skurtʃɨsɨn] RZ. r.m. pej. pot.

skubany <D. ‑nego, l.mn. ‑ni> [skubanɨ] RZ. r.m. odm. jak przym. pot. (o kimś, kto budzi podziw, niechęć lub zazdrość)

skurwysyn <loc, voc ‑nie [lub ‑nu]> [skurvɨsɨn] RZ. r.m. wulg.

Arschloch r.n. wulg.
Hurensohn r.m. wulg.

I . skubać <‑bie; cz. prz. ‑ub> [skubatɕ] CZ. cz. przech.

1. skubać < f. dk. skubnąć> (szarpać):

2. skubać < f. dk. skubnąć> (rwać i jeść):

3. skubać < f. dk. skubnąć> (jeść niewiele):

4. skubać (wyrywać):

5. skubać (odzierać z piór):

II . skubać <‑bie; cz. prz. ‑ub f. dk. skubnąć> [skubatɕ] CZ. cz. zwr. (szarpać się)

skulać2 <‑la> CZ. cz. przech. f. dk. (stoczyć coś z pochyłości)

skulić [skulitɕ]

skulić f. dk. od skulać , kulić

Zobacz też skulać , skulać , kulić

skulać2 <‑la> CZ. cz. przech. f. dk. (stoczyć coś z pochyłości)

I . skulać1 <‑la; f. dk. ‑lić> [skulatɕ] CZ. cz. przech. zwykle f. dk.

II . skulać1 <‑la; f. dk. ‑lić> [skulatɕ] CZ. cz. zwr. zwykle f. dk. (podkurczyć się)

I . kulić <‑li; f. dk. s‑> [kulitɕ] CZ. cz. przech.

kulić ramiona, głowę:

II . kulić <‑li; f. dk. s‑> [kulitɕ] CZ. cz. zwr.

I . skupić [skupitɕ]

skupić f. dk. od skupiać

II . skupić [skupitɕ]

skupić f. dk. od skupować

Zobacz też skupować , skupiać

skupować <‑puje; f. dk. skupić> [skupovatɕ] CZ. cz. przech. HAND.

I . skupiać <‑ia f. dk. skupić> [skupjatɕ] CZ. cz. przech.

1. skupiać (gromadzić):

3. skupiać (ogniskować):

Sammellinse r.ż.

II . skupiać <‑ia f. dk. skupić> [skupjatɕ] CZ. cz. zwr.

I . skusić <‑si> [skuɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

II . skusić <‑si> [skuɕitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

skuter [skuter] RZ. r.m. MOT.

skuwać <‑wa; f. dk. skuć> [skuvatɕ] CZ. cz. przech.

1. skuwać (uniemożliwiać ucieczkę):

2. skuwać pot. (zbić kogoś):

skucha <D. ‑chy, loc skusze, l.mn. ‑chy> [skuxa] RZ. r.ż. pot. (pomyłka w zabawach dziecięcych)

skunks [skuŋks] RZ. r.m. ZOOL.

II . skutek [skutek] PRZYSŁ.

kurucy l.mn. HIST.
Kuruzen l.mn.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski