Tłumaczenia dla hasła „verauen“ w niemiecko » polski słowniku

gra̱u̱en¹ [ˈgraʊən] CZ. cz. nieprzech. podn. (Morgen, Tag)

grauen

zaświtać

grauen

szarzeć

Gra̱u̱en¹ <‑s, bez l.mn. > [ˈgraʊən] RZ. r.n. (Entsetzen)

Grauen

zgroza r.ż.

Grauen erregend

przerażający

Grauen erregend

budzący zgrozę

I . tra̱u̱en [ˈtraʊən] CZ. cz. nieprzech.

jdm trauen

ufać [f. dk. za‑] komuś

einer Sache C. trauen

mieć zaufanie do czegoś

ich traute meinen Augen/Ohren nicht fig

nie wierzyłem własnym oczom/uszom

trau, schau, wem! przysł.

najpierw trzeba kogoś poznać, zanim się mu zaufa

II . tra̱u̱en [ˈtraʊən] CZ. cz. przech.

der Pfarrer hat das Brautpaar getraut

ksiądz udzielił ślubu młodej parze

sich trauen lassen

wziąć ślub

III . tra̱u̱en [ˈtraʊən] CZ. cz. zwr.

sich trauen etw zu tun

zdobyć [lub odważyć] się na zrobienie czegoś

sie traut sich nicht mehr nach Hause

ona już nie ma odwagi, wrócić do domu

traust du dich?

odważysz się?

brau̱en [ˈbraʊən] CZ. cz. przech.

1. brauen (Bier herstellen):

brauen

warzyć

2. brauen pot. (zubereiten):

brauen Tee, Kaffee

przyrządzać [f. dk. przyrządzić]

I . verö̱den* CZ. cz. nieprzech. +sein

1. veröden (Stadt):

veröden

pustoszeć [f. dk. o‑]

2. veröden (Land, Boden):

veröden

wyjaławiać [f. dk. wyjałowić] się

II . verö̱den* CZ. cz. przech. MED.

veröden

obliterować

veröden

spowodować zarośnięcie

verü̱ben* CZ. cz. przech.

[etw] verüben Verbrechen

dopuścić się [czegoś]

ein Attentat/einen Einbruch verüben

dokonać zamachu/włamania

Selbstmord verüben

popełnić samobójstwo

I . verque̱r PRZYM.

1. verquer (schräg, nicht richtig):

verquer Lage, Position

niedogodny

2. verquer (merkwürdig):

verquer Ansicht, Idee

osobliwy

II . verque̱r PRZYSŁ.

1. verquer (nicht richtig):

verquer sitzen, liegen

na opak

2. verquer (merkwürdig):

verquer sich aufführen

osobliwie

jdm geht etw/alles verquer

coś/wszystko idzie komuś nie tak pot.

jdm verquer kommen

przychodzić [f. dk. przyjść] nie w porę

jdm verquer kommen

trafiać [f. dk. trafić] się nie w porę

I . erba̱u̱en* CZ. cz. przech.

1. erbauen (errichten):

erbauen Gebäude

wznosić [f. dk. wznieść]

erbauen Ortschaft

zakładać [f. dk. założyć]

2. erbauen podn. (seelisch bereichern):

jdn erbauen (Kunstwerk, Musik)

być dla kogoś ucztą duchową podn.

3. erbauen podn. (das Gemüt erheben):

die Predigt erbaute ihn

kazanie r.n. podniosło go na duchu

II . erba̱u̱en* CZ. cz. zwr. podn.

sich an etw C. erbauen

krzepić [f. dk. po‑] się czymś podn.

sich an etw C. erbauen

podbudować się czymś podn.