polsko » niemiecki

II . razić <razi; cz. prz. raź> [raʑitɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. razić (uderzać):

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić f. dk. od zrażać

Zobacz też zrażać

I . zrażać <‑ża; f. dk. zrazić> [zraʒatɕ] CZ. cz. przech. (zniechęcać)

II . zrażać <‑ża; f. dk. zrazić> [zraʒatɕ] CZ. cz. zwr. (zniechęcać się)

urazić [uraʑitɕ]

urazić f. dk. od urażać

Zobacz też urażać

I . urażać <‑ża; f. dk. urazić> [uraʒatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. urażać (ranić):

II . urażać <‑ża; f. dk. urazić> [uraʒatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

1. urażać (ranić się):

2. urażać (obrażać się):

zrazik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [zraʑik] RZ. r.m.

1. zrazik pot. zdr. od zraz

2. zrazik ANAT.:

Läppchen r.n.

Zobacz też zraz

zraz <D. ‑u [lub ‑a], l.mn. ‑y> [zras] RZ. r.m. GASTR.

I . wrabiać <‑ia; f. dk. wrobić> [vrabjatɕ] CZ. cz. przech.

2. wrabiać pot. (wplątywać):

II . wrabiać <‑ia; f. dk. wrobić> [vrabjatɕ] CZ. cz. zwr. pot. (wplątywać)

wrednie [vredɲe] PRZYSŁ. pot.

wrzenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [vʒeɲe] RZ. r.n.

1. wrzenie (punkt):

Sieden r.n.
Siedepunkt r.m.

2. wrzenie przen. (wzburzenie):

orędzie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [oreɲdʑe] RZ. r.n.

I . narazić [naraʑitɕ] f. dk., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; cz. prz. ‑żaj> CZ. cz. przech.

II . narazić [naraʑitɕ] f. dk., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; cz. prz. ‑żaj> CZ. cz. zwr.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

2. narazić (rozgniewać):

II . wracać <‑ca; f. dk. wrócić> [vratsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. wracać (cofać się):

2. wracać (zaistnieć ponownie):

3. wracać pot. (zostać odzyskanym):

wronię <D. ‑cia, l.mn. ‑ta> [vroɲe] RZ. r.n. ZOOL.

I . gdzie [gdʑe] ZAIM.

1. gdzie (w zdaniach pytających, podrzędnych, względnych):

wo

2. gdzie pot. (gdzieś, nieokreślone miejsce):

II . gdzie [gdʑe] PART. pot. (w znaczeniu wzmacniającym)

człowiek <D. ‑a, l.mn. ludzie> [tʃwovjek] RZ. r.m.

2. człowiek (w funkcji zaimka nieokreślonego):

man

ówdzie [uvdʑe] PRZYSŁ.

wrażliwiec <D. ‑wca, l.mn. ‑wcy> [vraʒlivjets] RZ. r.m. pot. (ktoś bardzo wrażliwy)

wrak <D. ‑u [lub ‑a], l.mn. ‑i> [vrak] RZ. r.m.

1. wrak (pozostałości: statku, samolotu):

Wrack r.n.

2. wrak przen. (wykończony człowiek):

menschliches Wrack r.n. przen. pot.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski