Tłumaczenia dla hasła „wypierdalaj“ w polsko » niemiecki słowniku

wpierdalać [fpjerdalatɕ] wulg.

wpierdalać → wpieprzać

Zobacz też wpieprzać

I . wpieprzać <‑rza; cz. prz. ‑aj> [fpjepʃatɕ], wpieprzyć [fpjepʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

1. wpieprzać (jeść coś):

wpieprzać

herunterschlingen pot.

wpieprzać

in sich B. hineinstopfen pot.

wpieprzał, aż mu się uszy trzęsły

er hat alles in sich hineingestopft, bis es ihm aus den Ohren wieder herauskam pot.

2. wpieprzać (wkładać coś gdzieś):

wpieprzać

stecken

wpieprzać

packen pot.

wpieprzać kapcie pod łóżko

er hat die Latschen unters Bett getreten

3. wpieprzać (nakłaniać do kupna czegoś):

wpieprzać

aufschwatzen pot.

wpieprzać

aufzwingen

niech pan przestanie mi wpieprzać ten samochód

hören Sie auf, mir dieses Auto aufschwatzen zu wollen

4. wpieprzać (pobić kogoś):

wpieprzać

verdreschen pot.

wpieprzać

verprügeln

ale mu wpieprzyli!

die haben ihn aber verdroschen! pot.

5. wpieprzać (sprawić, że ktoś się znalazł w trudnej sytuacji):

wpieprzać

verwickeln

wpieprzać

hineinziehen

wpieprzyli mnie w rozmowę z szefem

man hat mich in ein Gespräch mit dem Chef verwickelt [o. hineingezogen]

6. wpieprzać (zdenerwować kogoś):

wpieprzać

nerven pot.

wpieprzać

in Rage bringen pot.

wpieprzać

aufregen

II . wpieprzać <‑rza; cz. prz. ‑aj> [fpjepʃatɕ], wpieprzyć [fpjepʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot.

1. wpieprzać (wtrącać się):

wpieprzać

sich B. einmischen

przestań się wpieprzać do rozmowy

hör auf, dich dauernd in das Gespräch einzumischen

2. wpieprzać (wpaść na coś, gdzieś):

wpieprzać

landen pot.

wpieprzać się do rowu

im Graben landen pot.

3. wpieprzać (wejść gdzieś bez zaproszenia):

wpieprzać

sich B. einschleichen pot.

wpieprzać

ungebeten hineinplatzen

wpieprzać się do grupy

sich B. in die Gruppe einschleichen pot.

4. wpieprzać tylko dk. (znaleźć się w trudnej sytuacji):

wpieprzać

hineingeraten sein

wpieprzać się w negocjacje ze strajkującymi

in Verhandlungen mit den Streikenden stecken

I . opierdalać <‑la f. dk. opierdolić> [opjerdalatɕ] CZ. cz. przech. wulg. (wymyślać komuś)

opierdalać kogoś

jdn zusammenscheißen [o. anscheißen] wulg.

II . opierdalać <‑la> [opjerdalatɕ] CZ. cz. zwr. wulg. (lenić się)

opierdalać

rumhängen pot.

opierdalać

Däumchen drehen przen. pot.

I . spierdalać <‑la; cz. prz. ‑aj> [spjerdalatɕ], spierdolić [spjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech. wulg. (uciekać, odczepiać się)

spierdalać

sich B. verpissen pot.

spierdalać

abhauen pot.

II . spierdalać <‑la; cz. prz. ‑aj> [spjerdalatɕ], spierdolić [spjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. zwykle cz. ndk. wulg. (spartaczyć coś)

spierdalać

verpfuschen pot.

I . upierdalać <‑la; f. dk. ‑aj; cz. prz. upierdolić> [upjerdalatɕ] CZ. cz. przech. wulg. (zrobić komuś coś złego)

upierdalać

drankriegen pot.

zobaczysz, że cię upierdolą za te nieobecności

du wirst sehen, dass sie dich wegen der Abwesenheit drankriegen

wykładowca upierdolił połowę studentów na egzaminie

der Dozent r.m. ließ die Hälfte der Studenten in der Prüfung durchfallen

upierdolili prezesa za tę aferę

sie haben den Vorsitzenden wegen der Affäre rausgeschmissen

II . upierdalać <‑la; f. dk. ‑aj; cz. prz. upierdolić> [upjerdalatɕ] CZ. cz. zwr. wulg.

1. upierdalać (zmęczyć się):

upierdalać

sich C. den Arsch aufreißen pot., wulg.

2. upierdalać (ubrudzić się):

ale się upierdoliłem w tej piwnicy!

Mann, habe ich mich in diesem Keller eingesaut!

upierdoliłem sobie bluzkę [sosem]

ich habe mir die Bluse [mit Soße] eingesaut

3. upierdalać (upić się do nieprzytomności):

upierdolił się w trzy dupy

er hat sich B. besoffen wie ein Schwein

I . dopierdalać <‑la> [dopjerdalatɕ], dopierdolić [dopjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. wulg. (pobić kogoś)

dopierdolić komuś

jdn verdreschen [o. zusammenschlagen] pot.

ale mu dopierdolił

der hat ihn vielleicht verdroschen pot.

II . dopierdalać <‑la> [dopjerdalatɕ], dopierdolić [dopjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. wulg. (uczepić się kogoś)

dopierdalać

sich B. an jdn ranschmeißen [o. ranmachen] pot.

przestań się do mnie dopierdalać!

mach dich nicht an mich ran! pot.

I . napierdalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [napjerdalatɕ], napierdolić [napjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot., wulg.

1. napierdalać (naopowiadać bzdur):

napierdalać

Scheiß erzählen pot., wulg.

napierdoliła mu różnych bzdur o sobie

sie hat ihm allen möglichen Scheiß über sich erzählt

2. napierdalać (pobić kogoś):

napierdalać

jdn vermöbeln pot.

musiał mu napierdolić za tę zniewagę

er musste ihn für diese Beleidigung einfach vermöbeln

3. napierdalać (mocno boleć):

napierdalać

scheiße wehtun pot., wulg.

od wczoraj napierdala mnie ząb

seit gestern tut mein Zahn scheiße weh

II . napierdalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [napjerdalatɕ], napierdolić [napjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot., wulg.

1. napierdalać (mocno się upić):

napierdalać

sich B. total besaufen

napierdalać

sich B. volllaufen lassen

ale się wczoraj napierdoliłeś na imprezie pożegnalnej!

du hast dich gestern bei der Abschlussfeier total besoffen!

napierdolił się wódką i zasnął pod płotem

er hat sich mit Wodka volllaufen lassen und ist am Zaun eingeschlafen

2. napierdalać (bić się):

napierdalać

sich B. [o. einander] vermöbeln

jak przyszliśmy oni już się napierdalali

als wir gekommen sind, waren sie schon dabei, sich zu vermöbeln

zapierdalać <‑la> [zapjerdalatɕ] CZ. cz. nieprzech. wulg.

zapierdalać → zapieprzać

Zobacz też zapieprzać

zapieprzać <‑rza> [zapjepʃatɕ] CZ. cz. nieprzech. pot.

1. zapieprzać (szybko iść, biec):

zapieprzać

rasen pot.

zapieprzać

sich C. die Hacken wundlaufen pot.

2. zapieprzać (ciężko pracować):

zapieprzać

schuften pot.

zapieprzać

sich B. abrackern pot.

zapieprzać

sich C. den Arsch aufreißen wulg.

zapieprza od rana do nocy na nowe mieszkanie

er rackert sich von früh bis spät für eine neue Wohnung ab pot.

I . odpierdalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [otpjerdalatɕ], odpierdolić [otpjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot., wulg.

odpierdalać

hinhauen pot.

odpierdalać

schnell und schlecht machen

odpierdalać

vermasseln pot.

II . odpierdalać <‑la; cz. prz. ‑laj> [otpjerdalatɕ], odpierdolić [otpjerdolitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot., wulg.

odpierdalać

sich B. verpissen wulg.

odpierdalać

jdn in Ruhe lassen

I . przypierdalać <‑la> [pʃɨpjerdalatɕ], przypierdolić [pʃɨpjerdolitɕ] f. dk. wulg. CZ. cz. nieprzech. (zbić)

przypierdalać komuś

jdn verhauen pot.

przypierdalać komuś

jdn verprügeln

II . przypierdalać <‑la> [pʃɨpjerdalatɕ], przypierdolić [pʃɨpjerdolitɕ] f. dk. wulg. CZ. cz. zwr. (przyczepić się)

przypierdalać się do kogoś

[ständig] gegen jdn stänkern pot.

nawpierdalać [nafpjerdalatɕ] f. dk.

nawpierdalać → nawpieprzać

Zobacz też nawpieprzać

I . nawpieprzać <‑rza; cz. prz. ‑aj> [nafpjepʃatɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. pot.

1. nawpieprzać (zwymyślać kogoś):

nawpieprzać

jdn zur Sau machen pot.

nawpieprzał mu za niedotrzymanie terminu

er hat ihn wegen der Nichteinhaltung des Termins zur Sau gemacht pot.

2. nawpieprzać (nawrzucać):

nawpieprzać

schmeißen pot.

nawpieprzać

schleudern pot.

nawpieprzała ubrań do szafy

sie hat die Kleider in den Schrank geschmissen pot.

II . nawpieprzać <‑rza; cz. prz. ‑aj> [nafpjepʃatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. pot. (najeść się)

nawpieprzać

sich B. vollstopfen pot. [o. vollfressen pot. ]

nawpieprzał się frytek

er hat sich mit Pommes vollgefressen pot.

I . wypierać¹ <‑ra; f. dk. wyprzeć> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. przech.

1. wypierać (zmuszać do odejścia):

wypierać nieprzyjaciela

abdrängen

wypierać nieprzyjaciela

zurückdrängen

wypierać konkurencję, towary

verdrängen przen.

2. wypierać FIZ.:

wypierać ciecz, ciało

verdrängen

3. wypierać (przestawać o czymś myśleć):

wypierać myśl, wspomnienia

verdrängen

II . wypierać¹ <‑ra; f. dk. wyprzeć> [vɨpjeratɕ] CZ. cz. zwr.

1. wypierać (wyrzekać się):

wypierać się kogoś/czegoś

jdn/etw verleugnen

2. wypierać (nie przyznawać się):

wypierać się czegoś

etw abstreiten [o. leugnen]

wypielić [vɨpjelitɕ]

wypielić f. dk. od pielić

Zobacz też pielić

pielić [pjelitɕ] CZ.

pielić → pleć