polsko » niemiecki
Widzisz podobne wyniki: zadanie , zaranie , zacnie , zagonić , zaginać , zaginąć , zagórze , zagonek , zagubić , zagoić , zagnać , zagaić , zagon , zagiąć i zagięty

zaginąć <‑nie; cz. prz. ‑iń> [zaginoɲtɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.

I . zaginać <‑na; f. dk. zagiąć> [zaginatɕ] CZ. cz. przech.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę
[zusammen]falten
zaginać kartkę
knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut
biegen

3. zaginać pot. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś
jdn auf dem falschen Fuß erwischen pot.
zagiąć kogoś
jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; f. dk. zagiąć> [zaginatɕ] CZ. cz. zwr.

zagonić [zagoɲitɕ]

zagonić f. dk. od zaganiać

Zobacz też zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] CZ. cz. przech. pot.

1. zaganiać < f. dk. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać
zu Tode hetzen
psy zagoniły zająca na śmierć
die Hunde r.m. l.mn. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < f. dk. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać
treiben
zaganiać krowy do obory
die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < f. dk. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać
antreiben
zaganiać kogoś do pracy
jdn zur Arbeit antreiben

zacnie [zatsɲe] PRZYSŁ. podn.

zacnie
ehrbar podn.
zacnie
achtbar podn.

zaranie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [zaraɲe] RZ. r.n.

zadanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [zadaɲe] RZ. r.n.

zagięty [zagjentɨ] PRZYM.

zagiąć [zagjoɲtɕ]

zagiąć f. dk. od zaginać

Zobacz też zaginać

I . zaginać <‑na; f. dk. zagiąć> [zaginatɕ] CZ. cz. przech.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę
[zusammen]falten
zaginać kartkę
knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut
biegen

3. zaginać pot. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś
jdn auf dem falschen Fuß erwischen pot.
zagiąć kogoś
jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; f. dk. zagiąć> [zaginatɕ] CZ. cz. zwr.

zagon <D. ‑u, l.mn. ‑y> [zagon] RZ. r.m.

1. zagon ROLN.:

zagon
Beet r.n.
zagon
Acker r.m.

2. zagon HIST.:

zagon
Stoßtrupp r.m.
zagon
Truppe r.ż.

zagaić [zagaitɕ] f. dk., zagajać [zagajatɕ] <‑ja> CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

1. zagaić (rozpocząć obrady):

zagaić
einleiten
zagaić posiedzenie
die Sitzung eröffnen

2. zagaić pot. (rozpocząć rozmowę):

zagaić
ein Gespräch beginnen
zagaić kogoś
jdn anquatschen pot.

zagnać [zagnatɕ]

zagnać f. dk. od zaganiać

Zobacz też zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] CZ. cz. przech. pot.

1. zaganiać < f. dk. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać
zu Tode hetzen
psy zagoniły zająca na śmierć
die Hunde r.m. l.mn. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < f. dk. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać
treiben
zaganiać krowy do obory
die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < f. dk. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać
antreiben
zaganiać kogoś do pracy
jdn zur Arbeit antreiben

zagoić [zagoitɕ]

zagoić f. dk. od goić

Zobacz też goić

I . goić <goi; cz. prz. gój; f. dk. za‑> [goitɕ] CZ. cz. przech.

goić oparzenia, rany:

goić
heilen

zwroty:

czas goi rany przysł.
die Zeit r.ż. heilt alle Wunden przysł.

II . goić <goi; cz. prz. gój; f. dk. za‑> [goitɕ] CZ. cz. zwr.

I . zagubić <‑bi; cz. prz. ‑ub> [zagubitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

II . zagubić <‑bi; cz. prz. ‑ub> [zagubitɕ] CZ. cz. zwr.

zagonek <D. ‑nka, l.mn. ‑nki> [zagonek] RZ. r.m. pot.

zagórze <D. ‑rza, l.mn. ‑rza> [zaguʒe] RZ. r.n.

1. zagórze pot. (obszar za górami):

zagórze
Hintergebirge r.n.

2. zagórze GEO.:

zagórze
Hinterland r.n.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski
Przeszukaj słowniki
Najbardziej popularne