polsko » niemiecki

zorientować [zorjentovatɕ]

zorientować f. dk. od orientować

Zobacz też orientować

I . orientować <‑tuje; f. dk. z‑> [orjentovatɕ] CZ. cz. przech.

1. orientować (informować) osobę:

sich B. mit [o. in C. ] etw [gut] auskennen

2. orientować (nadawać położenie):

II . orientować <‑tuje; f. dk. z‑> [orjentovatɕ] CZ. cz. zwr.

1. orientować (w przestrzeni):

2. orientować (mieć rozeznanie):

sich B. in etw C. [gut] auskennen
soweit [o. soviel] ich weiß ...

kokietować <‑tuje> [kokjetovatɕ] CZ. cz. przech.

1. kokietować (starać się komuś podobać):

bezirzen pot.

2. kokietować przen. (zjednywać sobie kogoś):

I . orientować <‑tuje; f. dk. z‑> [orjentovatɕ] CZ. cz. przech.

1. orientować (informować) osobę:

sich B. mit [o. in C. ] etw [gut] auskennen

2. orientować (nadawać położenie):

II . orientować <‑tuje; f. dk. z‑> [orjentovatɕ] CZ. cz. zwr.

1. orientować (w przestrzeni):

2. orientować (mieć rozeznanie):

sich B. in etw C. [gut] auskennen
soweit [o. soviel] ich weiß ...

I . dezorientować <‑tuje; cz. prz. ‑tuj f. dk. z‑> [dezorjentovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

II . dezorientować <‑tuje; cz. prz. ‑tuj> [dezorjentovatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski