W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niemiecko » polski

niemiecki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

gebrọchen: I. czasownik II. czasownik III. przymiotnik i przysłówek III. przysłówek
brẹchen: I. czasownik przechodni II. czasownik nieprzechodni III. czasownik zwrotny
brechen: czasownik

I . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYM.

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYSŁ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

Zobacz też gebrechen , brechen

gebrẹchen* [gəˈbrɛçən] CZ. bezosob. irr podn.

jdm gebricht es an etw C.

nie staje komuś czegoś alt, podn.

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [f. dk. z‑]

brechen Brot

przełamywać [f. dk. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pot.

sich C. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pot.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [f. dk. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [f. dk. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [f. dk. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [f. dk. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [f. dk. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [f. dk. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen podn. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [f. dk. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [f. dk. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [f. dk. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [f. dk. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [f. dk. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce r.n. mi się kraje

auf Biegen und Brechen pot.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pot.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [f. dk. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [f. dk. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pot.

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [f. dk. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [f. dk. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [f. dk. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [f. dk. odbić] się

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [f. dk. z‑]

brechen Brot

przełamywać [f. dk. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pot.

sich C. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pot.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [f. dk. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [f. dk. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [f. dk. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [f. dk. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [f. dk. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [f. dk. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen podn. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [f. dk. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [f. dk. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [f. dk. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [f. dk. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [f. dk. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce r.n. mi się kraje

auf Biegen und Brechen pot.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pot.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [f. dk. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [f. dk. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pot.

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [f. dk. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [f. dk. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [f. dk. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [f. dk. odbić] się

Zobacz też gebrochen

I . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYM.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYSŁ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

brechen CZ.

Hasło od użytkownika

- Opracuj hasło na nowo
- Zgłoś do usunięcia

brechen

(o dzikach) ryć ziemię w poszukiwaniu żeru

Przykładowe zdania ze słowem gebrochene

der gebrochene Arm macht sich ganz gut

złamana ręka dobrze się zrasta

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

niemiecki

ich	gebreche
du	gebrichst
er/sie/es	gebricht
wir	gebrechen
ihr	gebrecht
sie	gebrechen

Tłumaczenia dla hasła „gebrochene“ w niemiecko » polski słowniku (Przełącz na polsko » niemiecki)

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRZYM.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

2. gebrochen (schwach):

3. gebrochen (fehlerhaft):

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRZYSŁ.

Zobacz też gebrechen , brechen

gebrẹchen* [gə​ˈbrɛçən] CZ. bezosob. irr podn.

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

2. brechen (herausbrechen):

3. brechen (abbauen):

4. brechen (nicht einhalten):

5. brechen (übertreffen):

6. brechen (niederkämpfen):

7. brechen podn. (pflücken):

8. brechen (abprallen lassen):

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

2. brechen +sein:

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

2. brechen (herausbrechen):

3. brechen (abbauen):

4. brechen (nicht einhalten):

5. brechen (übertreffen):

6. brechen (niederkämpfen):

7. brechen podn. (pflücken):

8. brechen (abprallen lassen):

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

2. brechen +sein:

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

Zobacz też gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRZYM.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

2. gebrochen (schwach):

3. gebrochen (fehlerhaft):

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRZYSŁ.

brechen CZ.

Przykładowe zdania ze słowem gebrochene

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania

I . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

II . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYM.

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYSŁ.

gebrẹchen* [gəˈbrɛçən] CZ. bezosob. irr podn.

I . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr. irr

II . gebrọchen [gəˈbrɔxən] CZ. bezosob. irr

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYM.

III . gebrọchen [gəˈbrɔxən] PRZYSŁ.