Tłumaczenia dla hasła „kanns“ w niemiecko » polski słowniku

kạnnte [ˈkantə] CZ. cz. przech.

kannte cz. prz. von kennen

Zobacz też kennen

kẹnnen <kennt, kannte, gekannt> [ˈkɛnən] CZ. cz. przech.

1. kennen (mit jdm/etw bekannt sein):

kennen

znać

kennen Sie Herrn X?

czy zna pan/pani pana X?

kennen Sie ihren Namen?

czy zna pan/pani jej nazwisko?

sie kennt ihn von früher

ona zna go nie od wczoraj

ich kenne sie vom Sehen

znam ją [lub ich] [lub je] z widzenia

sich kennen

znać się

wir kennen uns schon

my już się znamy

kennst du mich noch?

pamiętasz mnie jeszcze?

sie kennt uns nicht mehr

ona już nas nie zna

alle kennen sie als zuverlässige Kollegin

wszyscy znają ją jako niezawodną koleżankę

so kenne ich sie gar nicht

nie znam jej z tej strony

wie ich ihn/sie kenne ...

o ile go/ją znam...

jdn nicht kennen wollen

nie chcieć kogoś znać

er kennt kein Erbarmen

on nie wie co to litość

da kenne ich nichts! pot.

nic mnie nie powstrzyma!

das kennen wir schon pej. pot.

to nie jest dla nas nic nowego iron.

sich vor Zorn nicht mehr kennen

nie posiadać się ze złości

2. kennen (mit jdm/etw bekannt werden):

kennen lernen Person, Land, Kultur

poznawać [f. dk. poznać]

ich habe ihn in Berlin kennen gelernt

poznałem go w Berlinie

ich freue mich, Sie kennen zu lernen! [o. es freut mich Sie kennen zu lernen]

miło mi pana/panią poznać!

die Einführung dient dazu die Methoden kennen zu lernen

wprowadzenie r.n. służy do tego, aby poznać metody

sich kennen lernen

poznawać [f. dk. poznać] się

der wird mich noch kennen lernen! pot.

ten mnie jeszcze popamięta! pot.

Kạnne <‑, ‑n> [ˈkanə] RZ. r.ż.

1. Kanne (Kaffeekanne, Teekanne):

Kanne

dzbanek r.m.

volle Kanne pot.

pełną parą

jdn in die Kanne steigen lassen

nakłaniać [f. dk. nakłonić] kogoś do picia

2. Kanne (Gießkanne):

Kanne

konewka r.ż.

3. Kanne (Milchkanne):

Kanne

bańka r.ż. na mleko

Kạndis <‑, bez l.mn. > [ˈkandɪs] RZ. r.m., Kạndiszucker [ˈkandɪstsʊkɐ] RZ. r.m. <‑s, bez l.mn. >

Kandis

cukier r.m. kandyzowany

Kandis

kandyz r.m.

Kano̱ne <‑, ‑n> [ka​ˈnoːnə] RZ. r.ż.

1. Kanone (Geschütz):

Kanone

działo r.n.

Kanone

armata r.ż.

unter aller Kanone sein pot.

być poniżej wszelkiej krytyki

mit Kanonen auf Spatzen schießen pot.

strzelać z grubej rury [lub z armaty do wróbli]

2. Kanone żart. pot. (Revolver):

Kanone

spluwa r.ż. pot.

3. Kanone pot. (Könner):

Kanone

spec r.m. pot.

kạnten [ˈkantən] CZ. cz. przech.

1. kanten (auf die Kante stellen):

kanten

stawiać [f. dk. postawić] kantem

2. kanten SPORT (Kanten der Skier einsetzen):

kanten

jeździć na kantach

kanten

hamować kantami

kạntig PRZYM.

1. kantig (mit scharfen Kanten):

kantig Holz, Felsblock

kanciasty

2. kantig (markant):

kantig Kinn, Gesicht

ostro zarysowany