niemiecko » polski

I . se̱i̱n <bin, bist, ist, sind, seid, war, gewesen> [zaɪn] CZ. cz. nieprzech. +sein

2. sein (alt sein):

4. sein (herstammen):

aus Polen sein

5. sein (empfunden werden):

6. sein (hergestellt sein):

aus Leder sein

7. sein (ergeben):

2 und 2 ist 4
2 plus 2 jest 4

9. sein mit modalem Hilfsverb:

kann [o. mag] sein
das muss sein
es kann nicht sein, was nicht sein darf
muss das sein?
was sein muss, muss sein
ich will ja nicht so sein
nie będę taki pot.

11. sein mit zu und substantiviertem Verb:

Se̱i̱n <‑s, bez l.mn. > [zaɪn] RZ. r.n.

Sein PHILOS
byt r.m.
Sein (Dasein)
istnienie r.n.

I . se̱i̱n, se̱i̱ne, se̱i̱n [zaɪn, ˈzaɪnə, zaɪn] ZAIM. dzierż. von er adjektivisch

II . se̱i̱n, se̱i̱ne, se̱i̱n [zaɪn, ˈzaɪnə, zaɪn] ZAIM. dzierż. von er substantivisch podn.

Zobacz też er

mit allen Hunden gehetzt sein

Hasło od użytkownika

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski