Tłumaczenia dla hasła „doręczyć“ w polsko » angielski słowniku

doręczyć

doręczyć f. dk. of doręczać

Zobacz też doręczać

doręczać <f. dk. doręczyć> CZ. cz. przech.

doręczać list, przesyłkę:

doręczać

deliver

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Stronie nieobecnej na posiedzeniu jawnym należy zawsze doręczyć wezwanie na następne posiedzenie.

pl.wikipedia.org

W sprawach o zaprzeczenie pochodzenia dziecka lub o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa, albo o rozwiązanie przysposobienia prokuratorowi należy doręczyć odpis pozwu i zawiadomić go o terminie rozprawy.

pl.wikipedia.org

Doręczyć należy również pouczenie przytaczające przepisy o prawie, terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz o skutkach jego niewniesienia.

pl.wikipedia.org

Dopiero 12 października skutecznie doręczono rozkazy powstrzymujące ich działania.

pl.wikipedia.org

Gromadzone są tu przesyłki, których z różnych powodów nie można doręczyć adresatowi ani też zwrócić nadawcy.

pl.wikipedia.org

Przy pierwszej czynności (co do zasady) należy dłużnikowi doręczyć ten formularz (jeżeli czynność wykonuje się poza kancelarią komornika, doręcza się go także wierzycielowi i uczestnikom postępowania).

pl.wikipedia.org

Aby skorzystać z prawa odstąpienia od umowy, kredytobiorca musi doręczyć (na adres wskazany przez kredytodawcę lub pośrednika kredytowego) oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

pl.wikipedia.org

Urzędnik bowiem zeznał, że kopie pozwu doręczył jejmp.

pl.wikipedia.org