Tłumaczenia dla hasła „imiennik“ w polsko » niemiecki słowniku

imiennik (-iczka) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [imjeɲɲik] RZ. r.m. (r.ż.)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) r.m. (r.ż.)

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org