polsko » niemiecki

konstytutywny [kow̃stɨtutɨvnɨ] PRZYM. podn.

konstytucyjny [kow̃stɨtutsɨjnɨ] PRZYM.

1. konstytucyjny (dotyczący konstytucji):

Verfassungs-

I . konstytuować <‑uuje; f. dk. u‑> [kow̃stɨtuovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

konstytuować spółkę, stowarzyszenie:

II . konstytuować <‑uuje; f. dk. u‑> [kow̃stɨtuovatɕ] CZ. cz. zwr. st. urz. (organizacja, związek)

konstruktywny [kow̃struktɨvnɨ] PRZYM. podn.

ukonstytuować [ukow̃stɨtuovatɕ]

ukonstytuować f. dk. od konstytuować

Zobacz też konstytuować

I . konstytuować <‑uuje; f. dk. u‑> [kow̃stɨtuovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

konstytuować spółkę, stowarzyszenie:

II . konstytuować <‑uuje; f. dk. u‑> [kow̃stɨtuovatɕ] CZ. cz. zwr. st. urz. (organizacja, związek)

konsultatywny [kow̃sultatɨvnɨ] PRZYM. podn.

konstytuanta <D. ‑ty, l.mn. ‑ty> [kow̃stɨtuanta] RZ. r.ż. POLIT.

konstytucja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [kow̃stɨtutsja] RZ. r.ż.

2. konstytucja BIOL. (struktura organizmu):

Konstitution r.ż.

instytutowy [iw̃stɨtutovɨ] PRZYM.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski