Tłumaczenia dla hasła „narzucić“ w polsko » niemiecki słowniku

I . narzucać <‑ca; cz. prz. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

überwerfen

narzucać płaszcz, sweter

umwerfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw B. werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

aufdrängen

narzucać tempo, wolę, warunki

aufzwingen

3. narzucać f. dk. od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; cz. prz. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

narzucać się komuś z czymś

sich B. jdm mit etw aufdrängen

Zobacz też rzucać

I . rzucać <‑ca; f. dk. rzucić> [ʒutsatɕ] CZ. cz. przech.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! WOJSK.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana pot.

das reißt mich nicht vom Hocker pot.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw B. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; f. dk. rzucić> [ʒutsatɕ] CZ. cz. nieprzech.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; f. dk. rzucić> [ʒutsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich B. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich B. werfen

rzucać

sich B. stürzen

rzucać się na łóżko

sich B. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać pot. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! pot.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich B. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Przykładowe zdania ze słowem narzucić

narzucić na siebie płaszcz

sich C. den Mantel überwerfen

narzucić komuś swoje zdanie

jdm seine Ansicht aufdrängen

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw B. werfen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Żadna ze stron nie wywyższała się i nie pragnęła narzucić swojej wizji muzyki.

pl.wikipedia.org

Udało mu się narzucić silną zwierzchność królom walijskim, którzy towarzyszyli mu podczas jego kampanii wojennych.

pl.wikipedia.org

Równocześnie jednak narzucił sztywną, mechaniczną realizację wzorca metrycznego, zwłaszcza pięciostopowego jambu, odrzuconą dopiero przez poetów dwudziestego wieku.

pl.wikipedia.org

Swoje wierzenia w sferze prywatnej narzucił jedynie wśród swej rodziny.

pl.wikipedia.org

Ferdynand został zmuszony do prowadzenia walki na frontach aragońskim i kastylijskim, by narzucić władzę królewską arystokratycznym oligarchiom.

pl.wikipedia.org

Herakliusz nie narzucił ciężkich warunków, wiedząc, że jego kraj także bliski jest wyczerpania.

pl.wikipedia.org

Związane jest to celem wypowiedzi – bohater-narrator chce nie tylko opowiedzieć o swoim życiu, ale także je zrozumieć i uzyskane wnioski narzucić rozmówcy.

pl.wikipedia.org

Przełomowe znaczenie ma fakt, że już pierwszym swym dziełem narzuciła opinii publicznej ideał pedagogiczny odpowiadający w dużej mierze przemianom ekonomiczno-społecznym.

pl.wikipedia.org

Ale nie daję sobie nic narzucić ani przez szewca, ani przez architekta, ani przez uczonego.

pl.wikipedia.org

Funkcja narzuciła tu najwyższą dbałość o komfort użytkownika i zostało to przez projektantów posunięte do ostatecznych granic.

pl.wikipedia.org