Tłumaczenia dla hasła „oblężnicza“ w polsko » niemiecki słowniku

obleniec <D. obleńca, l.mn. obleńce> [obleɲets] RZ. r.m. ZOOL.

obleniec

Rundwurm r.m.

obleśnie [obleɕɲe] PRZYSŁ. pot.

obleśnie

lüstern

obleśnie

abstoßend

obleśnie

widerwärtig

obleśnie się do niej uśmiechał

er zeigte ihr ein widerwärtiges Lächeln

I . obliczać <‑cza; f. dk. obliczyć> [oblitʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. obliczać (robić rachunki):

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

berechnen

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

ausrechnen

2. obliczać (szacować):

obliczać

veranschlagen

obliczać

kalkulieren

zyski obliczamy na 2 miliony złotych

den Gewinn veranschlagen wir auf zwei Millionen Zloty

II . obliczać <‑cza; f. dk. obliczyć> [oblitʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. obliczać (zaplanować wydatki):

obliczać

[im Voraus] berechnen

obliczać

veranschlagen

obliczać

schätzen

źle obliczyliśmy się z pieniędzmi na remont

wir haben uns bei dem Geld für die Renovierung verrechnet

2. obliczać (rozliczać się z kimś):

obliczać

abrechnen

obliczymy się, gdy wrócimy do domu

wir rechnen ab, wenn wir wieder zu Hause sind

motornicza [motorɲitʃa] RZ. r.ż.

motornicza → motorniczy

Zobacz też motorniczy

motorniczy <D. ‑czego, l.mn. ‑czowie> [motorɲitʃɨ] RZ. r.m. odm. jak przym.

motorniczy

Straßenbahnfahrer(in) r.m. (r.ż.)

oblecieć [obletɕetɕ]

oblecieć f. dk. od oblatywać

Zobacz też oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; f. dk. oblecieć> [oblatɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund r.m. rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać pot. (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern pot.

II . oblatywać² <‑tuje; f. dk. oblecieć> [oblatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; f. dk. oblatać> [oblatɨvatɕ] CZ. cz. przech. LOT.

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

I . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. oblepiać (przyklejać):

oblepiać

bekleben

oblepiać

aufkleben

mam palce oblepione miodem

meine Finger r.m. l.mn. sind klebrig vom Honig

2. oblepiać (oklejać):

oblepić ranę plastrem

ein Pflaster auf eine Wunde kleben

3. oblepiać (przywierać):

oblepiać coś

an etw C. kleben [o. haften]

II . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. (przylegać)

oblepić się na czymś

an etw C. eng anliegen

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw B. umringen

oblegać coś

sich B. um etw drängen

oblewanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [oblevaɲe] RZ. r.n.

1. oblewanie bez l.mn.:

oblewanie

Begießen r.n.

oblewanie

Übergießen r.n.

oblewanie zimną wodą grozi przeziębieniem

wenn man sich B. mit kaltem Wasser übergießt, kann man sich B. leicht erkälten

2. oblewanie pot. (alkoholowe przyjęcie):

oblewanie

Begießen r.n.

oblewanie

Umtrunk r.n.

oblewanie

Feier r.n.

oblewanie wygranych mistrzostw

Begießen des Siegs bei der Meisterschaft

obluźniać [obluʑɲatɕ], obluźnić [obluʑɲitɕ] f. dk.

obluźniać → obluzowywać

Zobacz też obluzowywać

I . obluzowywać <‑owuje; f. dk. obluzować> [obluzovɨvatɕ] CZ. cz. przech.

obluzowywać

lösen

obluzowywać

lockern

obluzowana śruba

eine lose Schraube r.ż.

awarię spowodował obluzowany kabelek

ein loses Kabel r.n. verursachte den Unfall

II . obluzowywać <‑owuje; f. dk. obluzować> [obluzovɨvatɕ] CZ. cz. zwr.

obluzowywać

sich B. lösen [o. lockern]

rzeźniczy [ʒeʑɲitʃɨ] PRZYM.

rzeźniczy ZOOL., TECHNOL.

Fleischer-

zakład rzeźniczy

Fleischerbetrieb r.m.

zakład rzeźniczy

Fleischerei r.ż.

zakład rzeźniczy

Schlachterei r.ż.

rzeźniczka [ʒeʑɲitʃka] RZ. r.ż.

rzeźniczka → rzeźnik

Zobacz też rzeźnik , rzeźnik

rzeźnik² <D. ‑a, l.mn. ‑i> [ʒeʑɲik] RZ. r.m. pot. (sklep)

rzeźnik

Fleischerei r.ż.

idę do rzeźnika

ich gehe zum Fleischer [o. Metzger]

rzeźnik¹ (-iczka) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [ʒeʑɲik] RZ. r.m. (r.ż.)

rzeźnik (-iczka) ZOOL., TECHNOL.

Fleischer(in) r.m. (r.ż.)

rzeźnik (-iczka) ZOOL., TECHNOL.

Fleischermeister(in) r.m. (r.ż.)

rzeźnik (-iczka) ZOOL., TECHNOL.

Schlachter(in) r.m. (r.ż.)

oblec¹ [oblets]

oblec f. dk. od oblegać

Zobacz też oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw B. umringen

oblegać coś

sich B. um etw drängen

obleśny [obleɕnɨ] PRZYM.

1. obleśny (lubieżny):

obleśny starzec, dowcip

lüstern podn.

obleśny starzec, dowcip

geil pej.

2. obleśny pot. (obrzydliwy):

obleśny czapka, dres, miasto

widerlich pej.

obleśny czapka, dres, miasto

Ekel erregend