polsko » niemiecki

I . skaleczyć <‑czy; cz. prz. ‑ecz> [skaletʃɨtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

II . skaleczyć <‑czy; cz. prz. ‑ecz> [skaletʃɨtɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

skaleczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [skaletʃeɲe] RZ. r.n.

I . kaleczyć <‑czy; cz. prz. ‑ecz> [kaletʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. kaleczyć f. dk. (ranić):

2. kaleczyć przen. (mówić niepoprawnie):

II . kaleczyć <‑czy; cz. prz. ‑ecz> [kaletʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

okaleczyć [okaletʃɨtɕ]

okaleczyć f. dk. od okaleczać

Zobacz też okaleczać

I . okaleczać <‑cza; cz. prz. ‑aj; f. dk. okaleczyć> [okaletʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. okaleczać (powodować kalectwo):

2. okaleczać (ranić):

II . okaleczać <‑cza; cz. prz. ‑aj; f. dk. okaleczyć> [okaletʃatɕ] CZ. cz. zwr. (ranić siebie)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski