Tłumaczenia dla hasła „sprowokować“ w polsko » niemiecki słowniku

sprowokować [sprovokovatɕ]

sprowokować f. dk. od prowokować

Zobacz też prowokować

prowokować <‑kuje; f. dk. s‑> [provokovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. prowokować (podżegać):

prowokować kogoś do bójki/sprzeczki

eine Schlägerei/einen Streit mit jdm provozieren podn.

prowokować kogoś do bójki/sprzeczki

jdn zu einer Schlägerei/einem Streit anstiften

2. prowokować (zachęcać):

prowokować kogoś do dyskusji/działania

jdn zur Diskussion/zum Handeln anregen

prowokować kogoś do dyskusji/działania

ermutigen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Atak z obu stron sprowokował białoarmistów do odwrotu.

pl.wikipedia.org

To sprowokowało licznych, a spragnionych łupów ciurów obozowych.

pl.wikipedia.org

Kalwinian rozkazał mu przeczytać fragment ewangelii i sprowokował do wyznania wiary, a następnie uwięził.

pl.wikipedia.org

Klęska wojsk polskich ukazała słabość państw unii jagiellońskiej i sprowokowała jej wrogów do aktywnego działania.

pl.wikipedia.org

W większości przypadków ataki te sprowokowało zachowanie człowieka.

pl.wikipedia.org

Dyskusja ta sprowokowała podjęcie nowych zadań oraz określenie nowych celów, co wiązało się redefinicją wielu pojęć i sformułowaniem nowych metodologicznych procedur.

pl.wikipedia.org

Nie oczekuje, że czytelnik się z nim zgodzi, chce sprowokować do samodzielnego wysiłku intelektualnego i zajęcia stanowiska w danej sprawie.

pl.wikipedia.org

Spowodowało to jednak falę nadużyć - oszuści umieszczali fałszywe ogłoszenia w prasie, aby sprowokować jak najwięcej połączeń przychodzących.

pl.wikipedia.org

Zachodni rycerze wyciągnęli jednak wnioski z poprzednich bitew i tym razem nie dali się sprowokować.

pl.wikipedia.org

Sukces tego marszu sprowokował podobne marsze w całym kraju, a także przyspieszył głosowanie nad ustawą o prawie wyborczym.

pl.wikipedia.org