w słowniku PONS
man·geln1 [ˈmaŋl̩n] CZ. cz. nieprzech.
1. mangeln cz. bezosob. (ungenügend vorhanden sein):
Man·gel1 <-s, Mängel> [ˈmaŋl̩, l.mn. ˈmɛŋl̩] RZ. r.m.
1. Mangel (Fehler):
2. Mangel kein l.mn. (Knappheit):
PONS słownictwo specjalistyczne dot. bankowości, finansów i ubezpieczeń
Mangel RZ. r.m. FIN.
Klett słownictwo specjalistyczne dotyczące biologii
| es | mangelt |
|---|
| es | mangelte |
|---|
| es | hat | gemangelt |
|---|
| es | hatte | gemangelt |
|---|
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.