knạttern [ˈknatɐn] CZ. cz. nieprzech.
1. knattern:
| ich | knattere |
|---|---|
| du | knatterst |
| er/sie/es | knattert |
| wir | knattern |
| ihr | knattert |
| sie | knattern |
| ich | knatterte |
|---|---|
| du | knattertest |
| er/sie/es | knatterte |
| wir | knatterten |
| ihr | knattertet |
| sie | knatterten |
| ich | habe | geknattert |
|---|---|---|
| du | hast | geknattert |
| er/sie/es | hat | geknattert |
| wir | haben | geknattert |
| ihr | habt | geknattert |
| sie | haben | geknattert |
| ich | hatte | geknattert |
|---|---|---|
| du | hattest | geknattert |
| er/sie/es | hatte | geknattert |
| wir | hatten | geknattert |
| ihr | hattet | geknattert |
| sie | hatten | geknattert |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.