bucik <D. ‑a, l.mn. ‑i> [butɕik] RZ. r.m.
1. bucik (mały but):
2. bucik (but o krótkiej cholewie):
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Przykłady ze Słownika PONS (zredagowane i sprawdzone)
- sznurowany bucik
- Schnürschuh r.m.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Zdjęła więc swój bucik, odczepiła złotą klamrę i podarowała mu ją.
pl.wikipedia.org Spod czarnej baskiny wyglądają niebieskie buciki ze złotymi klamerkami.
pl.wikipedia.org W dniu pierwszego wiązania stóp, dziewczynki otrzymywały od swojej matki pierwsze „lotosowe buciki”, wykonywane z jedwabiu wysokiej klasy.
pl.wikipedia.org Przód bucików wykładano skóra lakierowaną, wycinaną w małe ząbki, pod którą podkładano czerwoną skórkę.
pl.wikipedia.org Natomiast dziewczynka ubrana była w podniszczoną sukienkę i tak zepsute buciki, że można było uznać, iż chodziła praktycznie na boso.
pl.wikipedia.org