oratorianin <D. ‑a, l.mn. ‑ie> [oratorjaɲin] RZ. r.m.
1. oratorianin l.mn. (zakon):
- oratorianin
- Oratorianer r.m. l.mn.
2. oratorianin (zakonnik):
- oratorianin
- Oratorianer r.m.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Po likwidacji tego zgromadzenia (która miała miejsce w 1668 r.), opiekę nad świątynią przejęli oratorianie, a już w 1677 irlandzcy dominikanie, których z kolei zastąpili już w 1697 r. lazaryści.
pl.wikipedia.org Oratorianie nie składają ślubów; charakteryzuje ich stabilitas loci (stałość miejsca).
pl.wikipedia.org Święcenia kapłańskie przyjął w 1930, w 1934 wstąpił do oratorianów.
pl.wikipedia.org Wycofał się do klasztoru oratorian, gdzie zmarł w 1727 roku.
pl.wikipedia.org Kasata zakonu jezuitów oddała pod ich zarząd 83 na 113 pojezuickich kolegiów (pozostałe przejęły inne zakony nauczające, głównie oratorianie).
pl.wikipedia.org Przeszukaj słownik
- oracz
- orać
- oralny
- orangutan
- Orania
- oratorianin
- oratorium
- oratorski
- oratorstwo
- oratoryjny
- oraz