pochlebiać <‑ia> [poxlebjatɕ], pochlebić [poxlebitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. podn.
1. pochlebiać (przesadnie chwalić):
2. pochlebiać (uznawać coś za swoją zaletę):
- pochlebiam sobie, że...
-
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Zdecydował się wykonywać portrety, które podobały się odbiorcom i pochlebiały ich gustom.
pl.wikipedia.org Miłość młodej kobiety pochlebia mu, ale też obawia się jej.
pl.wikipedia.org Wierząc w swój talent, nadal pisał poezje, zmienił jednak taktykę, nie pochlebiał, ale starał się zabawiać lub wzruszać.
pl.wikipedia.org Gra na tym instrumencie rozbudziła w nim miłość do muzyki, co bardzo pochlebiało jego ojcu, który często pozwalał grać malcowi z dorosłymi.
pl.wikipedia.org George'owi pochlebiało i wzruszało go oddanie dziewczyny i był również zdania, iż jest jednym z najszlachetniejszych śmiertelników i że decydując się na to małżeństwo, robi niesłychane poświęcenie.
pl.wikipedia.org