skonstatować [skow̃statovatɕ]
skonstatować f. dk. od konstatować
konstatować <‑tuje> [kow̃statovatɕ] CZ. cz. przech. podn.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Nietzsche stanowczo przeciwstawiał się powszechnemu przekonaniu o rzekomym zwycięstwie „wyższej” kultury niemieckiej nad „niższą” francuską, konstatując jednocześnie symptomy powszechnego upadku sił duchowych kultury zachodniej.
pl.wikipedia.org Konstatuje następnie, że tego typu metody i tak nie powstrzymają przyszłej rewolucji społecznej, która musi wybuchnąć, jeśli nie zmieni się postawa ukraińskich elit.
pl.wikipedia.org Porównywano przy tym często jej sztukę ze sztuką jej męża oraz ich artystyczne osobowosci, konstatując iż oboje zajęli swoje miejsce w historii sztuki szwedzkiej.
pl.wikipedia.org Cabal zabiera dziewczynkę do swojego samolotu, zaś ranny pilot konstatuje z ironią że mógł zagazować rodzinę tego dziecka, a jednak uratował ją.
pl.wikipedia.org W wieku czterdziestu lat konstatuje, że nic nie ma i jest nikim.
pl.wikipedia.org