I. tracić <‑ci; cz. prz. ‑ać f. dk. s‑> [tratɕitɕ] CZ. cz. przech.
1. tracić (przestawać mieć):
2. tracić (marnować):
- tracić okazję
-
- tracić okazję
-
- tracić czas
-
- tracić czas
-
- tracić pieniądze
-
3. tracić podn. (poddawać egzekucji):
- tracić skazańca
-
II. tracić <‑ci; cz. prz. ‑ać f. dk. s‑> [tratɕitɕ] CZ. cz. nieprzech.
1. tracić (ponosić stratę):
I. trącić <‑ci> [troɲtɕitɕ]
trącić f. dk. od trącać
II. trącić <‑ci> [troɲtɕitɕ] CZ. cz. nieprzech.
1. trącić (wydzielać zapach):
2. trącić (odznaczać się):
I. trącać <‑ca f. dk. trącić> [trontsatɕ] CZ. cz. przech.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.