uwarunkować [uvarunkovatɕ]
uwarunkować f. dk. od uwarunkowywać
uwarunkowywać <‑owuje; f. dk. uwarunkować> [uvarunkovɨvatɕ] CZ. cz. przech. podn.
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Zasady katolickie, mocno zakorzenione w jej hierarchii wartości, uwarunkowały w dużym stopniu tematykę jej dzieł, w których motywami przewodnimi są: poszukiwanie sprawiedliwości, perfekcji, śmierć, próba zdefiniowania moralności i sensu życia.
pl.wikipedia.org Położenie stacji kolejowej oraz jej znaczne rozmiary uwarunkowały specyficzne rozwiązania komunikacyjne w mieście.
pl.wikipedia.org Wybory lekturowe uwarunkowują się pod wpływem wzorów kulturowych wyniesionych z domu rodzinnego, otoczenia, oddziaływania kultury masowej.
pl.wikipedia.org Według niego, zadaniem antropologii było zrozumienie w jaki sposób kultura uwarunkowuje postrzeganie i rozumienie świata przez ludzi.
pl.wikipedia.org Przeszukaj słownik
- utytułowany
- UV
- UW
- uwaga
- uwalać
- uwarunkować
- uwarunkowanie
- uwarunkowywać
- uważać
- uważanie
- uważnie