werbować <‑buje; f. dk. z‑> [verbovatɕ] CZ. cz. przech.
1. werbować podn. (namówić kogoś do czegoś):
- werbować ochotników
-
2. werbować przest (zaciągać do wojska):
- werbować
-
- werbować
-
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Przykłady ze Słownika PONS (zredagowane i sprawdzone)
- werbować członków
- werbować ochotników
Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)
Nie ograniczano się zresztą tylko do wojskowych, werbowano również nauczycieli, literatów, czy dziennikarzy.
pl.wikipedia.org W miastach szkolono oddziały straży miejskiej, a najbardziej wyróżniających się mężczyzn werbowano do królewskich sił zbrojnych.
pl.wikipedia.org Modeli do swoich prac werbuje poprzez osobiste rozdawnictwo ulotek i wizytówek w miejscach publicznych: ulica, restauracje, dyskoteki.
pl.wikipedia.org Agitował na wiecach narodowych, werbując ochotników do wojska polskiego i namawiając do płacenia podatku narodowego.
pl.wikipedia.org Werbowano ich, zapewniając im pełną swobodę zagarniania łupów wojennych, które były ich jedynym wynagrodzeniem za służbę.
pl.wikipedia.org