укореня́|ться <-ется> cz. ndk., укорени́ться f. dk. CZ. bezosob. только 3 л
1. укореня́ться (прижива́ться):
2. укореня́ться przen. (войти́ в обы́чай):
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Przeszukaj słownik
- уко́вка
- укоко́шить
- уко́л
- уколо́ть
- уколо́ть
- укорени́ться
- укореня́ться
- укори́зна
- укори́зненный
- укори́ть
- укори́ть