Tītān <ānis>, Tītānus <ī> m
- Titan
- Titan, bes. der Sonnengott Helios als Sohn des Titanen Hyperion; meist Pl. Titanen, Göttergeschlecht, sechs Söhne des Uranos (Himmel) u. der Gaia (Erde): Kronos (Saturn), Hyperion, Okeanus, Köus, Krius, Japetus; sie stürzen Uranus, weichen dann dem Saturn u. werden schließlich v. Zeus besiegt (Titanomachie) u. in den Tartarus gestürzt
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.