bene-dīcō <dīcere, dīxī, dictum>
bene ADV (bonus) (Komp melius, Superl optimē)
1. (b. Verben)
| benedīcō |
|---|
| benedīcis |
| benedīcit |
| benedīcimus |
| benedīcitis |
| benedīcunt |
| benedīcam |
|---|
| benedīcās |
| benedīcat |
| benedīcāmus |
| benedīcātis |
| benedīcant |
| benedīcebam |
|---|
| benedīcebās |
| benedīcebat |
| benedīcebāmus |
| benedīcebātis |
| benedīcebant |
| benedīcerem |
|---|
| benedīcerēs |
| benedīceret |
| benedīcerēmus |
| benedīcerētis |
| benedīcerent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.