com-prōmittō <prōmittere, prōmīsī, prōmissum>
JUR → compromissum
- compromitto
-
comprōmissum <ī> nt (compromitto) JUR
-
- Übereinkunft (das gegenseitige Versprechen streitender Parteien, die Entscheidung eines selbstgewählten Schiedsrichters anzuerkennen)
| comprōmittō |
|---|
| comprōmittis |
| comprōmittit |
| comprōmittimus |
| comprōmittitis |
| comprōmittunt |
| comprōmittam |
|---|
| comprōmittās |
| comprōmittat |
| comprōmittāmus |
| comprōmittātis |
| comprōmittant |
| comprōmittebam |
|---|
| comprōmittebās |
| comprōmittebat |
| comprōmittebāmus |
| comprōmittebātis |
| comprōmittebant |
| comprōmitterem |
|---|
| comprōmitterēs |
| comprōmitteret |
| comprōmitterēmus |
| comprōmitterētis |
| comprōmitterent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.