coniectō <coniectāre> Intens. v. conicio
con-iciō <icere, iēcī, iectum> (iacio)
2.
-
- (hin)werfen, zuwerfen; schleudern [ spolia igni; pecuniam in alqd für etw. hinauswerfen; pila in hostes ]
3.
| coniectō |
|---|
| coniectās |
| coniectat |
| coniectāmus |
| coniectātis |
| coniectant |
| coniectem |
|---|
| coniectēs |
| coniectet |
| coniectēmus |
| coniectētis |
| coniectent |
| coniectābam |
|---|
| coniectābās |
| coniectābat |
| coniectābāmus |
| coniectābātis |
| coniectābant |
| coniectārem |
|---|
| coniectārēs |
| coniectāret |
| coniectārēmus |
| coniectārētis |
| coniectārent |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.