cōnor <cōnārī>
1.
- conor
- versuchen, wagen, unternehmen (alqd; m. Infin)
2. Ter.
- conor
-
| cōnor |
|---|
| cōnāris |
| cōnātur |
| cōnāmur |
| cōnāminī |
| cōnantur |
| cōner |
|---|
| cōnēris |
| cōnētur |
| cōnēmur |
| cōnēminī |
| cōnentur |
| cōnābar |
|---|
| cōnābāris |
| cōnābātur |
| cōnābāmur |
| cōnābāminī |
| cōnābantur |
| cōnārer |
|---|
| cōnārēris |
| cōnārētur |
| cōnārēmur |
| cōnārēminī |
| cōnārentur |
PONS OpenDict
Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?
Możesz przesłać nam nowy wpis do PONS OpenDict. Przesłane sugestie zostaną zweryfikowane przez zespół redakcyjny PONS i odpowiednio uwzględnione w słowniku.
Brak dostępnych przykładowych zdań
Wypróbuj inny wpis.